Volledige werken. Deel 3(1884)–Theodoor van Rijswijck– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 87] [p. 87] De moedelooze dichter. Den weledelen heere Ph. Blommaert toegewyd. Dat heeft u de Godheid zoo dwaes niet geschonken, Het vuer dat u 't harte zoo zalig deed slaen! Waerom ontmoedigd neêrgezonken, In slaefsche ketenen geklonken, Als innig beschaemd en bestaen? Beschaemd om het heerschen der logenbegrippen! Bestaen, om in 't holst van den aekligen nacht, De waeijende opstandvendelslippen Te volgen tegen 't wangedacht, Om zyn gewaende magt De looden slagwiek af te knippen.... Rys op uit den sluimer, de blikken omhoog! Breek in, door de dampen hoe stikkend omgeven, Trots, wie der verbastering willens aenkleven, Als Parias in 't duister leven; Trots, wie den nek als 't lastdier boog! De zege zal eens onze zyden omringen; Toch eens zal de klaerheid den wasem verdringen, Die nog zoo veel zinnen lafhartig verkracht; En staet er ons nog veel te wagen, Te nydiger zyn onze slagen, Te grooter is de prys, die den verwinnaer wacht. [pagina 88] [p. 88] Eens zal het ondier duizlig zinken; Eens krimpt het voor 't aenhoudend klinken, Der forsch bespeelde godenluit; Eens braekt het monster afgemarteld, In slym en bagger moêgesparteld, Den adem en het leven uit. Maer dan mag de dichter niet moedeloos zygen, Vermat als een' zwangere vrouw; Dan mag hem de borst van benaeuwdheid niet hygen; Dan mag hy zyn inspraek niet langer verzwygen, Niet langer verkroppen in rouw.... Dat heeft u de Godheid zoo dwaes niet geschonken, Dien drift die de zielen ontvoert aen deze aerd'! Verspil dan ook die godenvonken, In werkeloosheid weggezonken, Niet met de ketens om de schonken: Zy zyn een eedler doelwit waerd. Eens zou u die misstap den boezem doorknagen; Gewis zal u eenmael de rigtsengel vragen: ‘Wat deedt ge op de wereld met zangen en lied? Gy dorst u in 't perk tegen d'ondeugd niet wagen; Dat gaf men u nimmer, o dichter, om niet!’ Styg op dan uit de zwymelkolken, En donder in het oor der volken, Dat u een sprank der Godheid blaekt! Doe 't volk naer regt en waerheid leven. Blyf de ondeugd voor elks oog weêrstreven, Die zoo veel jonge harten schaekt. Spaer geen bewind, hoe vast gezeten, Houd slechts de hand op uw geweten, En voel daer dat gy dichter zyt: Groot is uw zending, wis heur zegen, En trok de gansche hel u tegen, Wacht haer beraden aften stryd. [pagina 89] [p. 89] Het eerloof zal uw schedel kroonen, En voor het daevren uwer toonen, Verzwindt het haetlykst eedverbond. Styg op, hoe digt, hoe diep verscholen, Uw stem klink' Vlaendrens bodem rond; Sta vast, u werd de zorg bevolen, Voor de eer van d'ouderlyken grond! 1843. Vorige Volgende
Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend