Volledige werken. Deel 3

's Levens Jaergetyden.

Lieflyk daelt het lenteweder

Op het lachend aerdryk neder,

Maer kortstondig is zyn duer;

Want de zomerzonnestralen,

Nydig op 't onschuldig pralen,

Doen de bosschen en de dalen,

Ras verschroeijen door hun vuer.

[p. 67]

 

En de herfst die buldrend nadert,

 

Zweept het ryzende gebladert

 

Sirkelvormig door het dal;

 

Maer de winter, dra verschenen,

 

Jaegt het najaer voor zich henen,

 

En de regens worden steenen,

 

En de wateren kristal.

 

 

 

Schouwt de doodsche velden over;

 

Tast naer kruiden, zoekt naer loover;

 

Vraegt naer zoompjes zacht bemost;

 

Blikt de pleinen overenden,

 

Alles, waer gy 't hoofd zult wenden,

 

Heeft het baerkleed om de lenden,

 

Is in 't aeklig wit gedoscht.

 

 

 

Menschen, zoo vergaet het leven,

 

Lyk het lachend groen der dreven,

 

Voor de heete zomerstrael;

 

Lyk de ruwe October schokken

 

Voor de kille win ter vlokken,

 

Wordt ons leven voortgetrokken,

 

Worden wy eens oud en kael.

 

 

 

Komt dan, makkers en vrindinnen,

 

Laet ons 't jeugdig leven minnen,

 

Trots de keering van het lot;

 

Laet ons lust en lente smaken,

 

En als herfst en winter naken,

 

Zal het hart zich nog vermaken,

 

By 't herdenken aen 't genot.

1842.