Volledige werken. Deel 3

[p. 55]

De togt der Kimbren.
Naer het fransch van E. Buschmann.

Itaelje davert van den hoefslag onzer helden,
Ons leger strekt zich uit in d'onafzienbre velden,
De moed blinkt in ons oog, het zwaerd in onze hand:
Ons legertrein zal, eer ons zending wordt voltrokken,

Het puin van Romen overschokken,

En daer de burgeren verplettren in het zand!

Het ras der Kimbren en der Gallen kloeke benden,
Verwekten diepen schrik in Rome's kille lenden;
't Gemeenebest verbleekte op d'aentogt onzer magt.
De priesteres sprak ons dees Godgewyde woorden:
‘U wordt een bloedig feest, een gastmael aengeboden,

Waervan de raef heur deel verwacht.’

Wy rukken immer voort, de gloênde hemelkimmen
Doen overdag het zand als diamantgruis glimmen,
En tooijen 't veld in goud, waer langs ons leger trekt;
En als de klamme nacht zyn neevlen rond laet spooken,

Dan doen wy burgt en dorpen rooken,

En bloedrood klimt de vlam die ons tot fakkel strekt.

Steeds volgt de zege 't spoor van Kimris oorlogslieden;
Niets kan hun wederstaen, wy doen de volken vlieden,

Gelyk de winden 't ligte kaf;

Geen stroom verhindert hen, hoe fel zyn golven klotsen,
Zy snyden hem zyn loop met omgerukte rotsen

En honderdjarige eiken af.

God Hesus voert ons aen in bloedige gevechten:
Haest zal ons stael in 't hart van Rome's laffe knechten

[p. 56]

 

Zich purperen tot aen 't gevest;

 

En op het Kapitool, by echte Bardendeunen,

 

Zal Taran's schrikbre donder dreunen,

 

En Jupyns adelaer verdelgen in zyn nest.

1840.