Volledige werken. Deel 3
(1884)–Theodoor van Rijswijck–
Auteursrecht onbekend
[pagina 5]
| |
Verspreide gedichten.Anna Millet.Ga naar voetnoot(1)Verstomm' wie Grieksche fabels zoekt
En voorliegt in zijn lied,
Als hem de waarheid wondren boekt,
Op eigen, grond geschied.
Tollens. Turfschip van Breda.
Nog iets wonders opgehaeld
Dat de harten roert,
Iets dat Braband's deugd verhaelt,
In het licht gevoerd.
Schaert u, meisjes, om my heen
Hier geldt het uwe eer,
Leent uwe aendacht op myn reên,
Meisjes, jong en teêr.
Over twee mael honderd jaer
Als uitheemsche magt,
Met een leger grof en zwaer,
Neêrland had bevracht;
Als Don Juan met Spanjes heir
Op de Staetschen drong;
En, na fellen tegenweer,
't Zuiderdeel bedwong;
| |
[pagina 6]
| |
Als de hertog van Anjou
List- en laeg bedacht
En in 't worstlen nimmer moe,
Dong naer de oppermagt,
Toen, toen is er iets bestaen,
Zoo het schrift niet faelt,
Waerdig dat een dichter 't aen
't Nakroost nog verhaelt.
Wyl nu Spanjes moordgeweer
Blonk op Vlaendrens grond,
Zweefde Frankryks woedend heir
Henegauwen rond.
't Land, van vreemden schrik verrast,
Aen het woên ten buit
En gedrukt door oorlogslast,
Hygde en zuchte luid.
Eens werd Millet's needrig huis
Tot het inkwartier
Van een hoofdman van 't gespuis
Van Anjou's banier.
Alles, als hy binnentrad,
Sidderde voor hem:
De angst had hen in 't hart gevat
Op zyn barsche stem.
Op zyn wenk werd bed en disch
Reeds voor hem bereid;
Wildbraed, vrugten, vee en visch,
Werd hem voorgeleid.
Anna, reiner van gemoed
Dan der zwanen schacht,
Anna, schooner dan de gloed
Die in 't oosten lacht,
| |
[pagina 7]
| |
Anna, lief als 't morgenrood
In zyn vollen gloor,
Sneê voor hem het blanke brood
Aen de tafel voor.
's Hoofdmans oog schoot vonk op vonk;
Kloppend sloeg zyn hart,
Vlammend op der maegden pronk
In zyn minnesmart.
- Meisje! - sprak hy; maer zyn stem
Hield bedwelmd zich in;
Kragtloos, flauw en zonder klem
Stuitte ze op de min.
Vlammend volgde hy altoos
's Meisjes zoet gezicht,
En zyn blik bleef moedeloos
Op heur oog gerigt.
't Lieve meisje merkte 't lang;
De inhoud van zyn vraeg
Bracht het schaemrood op haer wang
En haer oog omlaeg.
- Landman! - riep hy driftig uit,
Maer met zachte tael,
Geef uw dochter my tot bruid,
Maekt my haer gemael.
'k Heb veel rykdom, geld en magt.
Tittelen en goed,
'k Ben een ridder van geslagt.
En van wettig bloed.
Beurtlings zag hy 't meisjen aen,
Beurtlings d'ouden man,
Die, door zuchten en getraen
Zich niet uiten kan.
| |
[pagina 8]
| |
- Geef my 't jawoord! - riep hy uit:
- Zonder lang beraên,
Geef my 't jawoord ten besluit.
Hier, hier baet geen traen.
- Neen, heer hoofdman, - riep hy hem.
- Neen, dat 's nooit gehoord -
En met afgebroken stem
Ging hy bevend voort:
- Neen, een meisje zoo als zy,
En van arm geslagt,
Met een ridder zoo als gy!
't Is vast slecht bedacht.
Zoek een bruid uit hooger stam
En van edel bloed! -
Nu schoot 's krygers wraek in vlam
En zyn hart in gloed.
- Wreedaerd! - riep hy dol van drift
En met woesten blik,
- Wreedaerd! die myn ziel doorgrift!
Vrees myn wraek, en schrik. -
Woedend greep hy naer zyn riem,
En met wild gedruis
Zwaeide hy den moorderspriem
Vreeslyk door het huis.
Bevend vloog de huisman heên,
En met angst belaên,
Hief hy smeekend zyn gebeên
Tot den hemel aen.
Anna volgt haer vader vlug
Dien zy teêr bemint,
En haer lokken, op haer rug
Golven in den wind.
| |
[pagina 9]
| |
Maer des hopmans rappe schreên
Haelden ras haer in,
En hy bragt haer huiswaerts heên,
Toonde weêr zyn min.
Greep heur hagelblanke hand
Drukte ze aen zyn hart:
- Voel myn teedren minnebrand -
- Sprak hy - voel myn smart. -
- Bloedhond! - sprak zy onbevreesd,
- Die myn vader hoont;
Wreeder zyt gy dan het beest
Dat het woud bewoont.
Wreeder zyt gy dan een slang. -
Maer, daer greep hy ze aen;
't Meisje schreeuwde luid en bang
Stortte traen op traen.
Ach! haer teedre blanke hand
Weert den hoofdman niet:
Wanklend zeeg de maegd in 't zand,
Huilde haer verdriet.
Eerloos, razend als verwoed,
Door geen klagt gestuit,
Bluschte hy zyn vuigen gloed
Schandlyk op haer uit.
't Schuldloos meisje zond tot God
Haer gebeên omhoog,
Zugtte bitter om haer lot
Met bekreten oog.
Onder 't losgereten hair
Van haer tranen nat
Hygde zy zoo luid en naer,
Wyl ze om weêrwraek bad.
| |
[pagina 10]
| |
Ach! by elken nieuwen traen
Tergde hy haer meer,
Zag haer nogmaels spottend aen,
Lagchend met hare eer.
's Middags kwam de hoofdman weêr
Schoof zich aen den disch;
Anna zette wildbraed neêr,
Vrugten, vee en visch.
Anna diende zuchtend op
Naer des wreedaerds zin
En - een onverwacht geklop
Liet een dienstknecht in.
Driftig drong hy in 't salet
Waer de hoofdman was,
Boog, gaf haestig een billet,
Dat de hopman las.
Anna merkt zyn houding juist,
Komt, en veinst haer smart,
Vat een mes - verheft de vuist,...
En, - doorstoot hem 't hart! -
Gudsend kleurde 't bloed den wand
En het schrift in 't rood!
Draeijend viel hy neêr in 't zand,
Snikte eens.... en - was dood!..
1833 |
|