Volledige werken. Deel 2

De Pekelharing en de Waelsche Ministers.

Ons visschers-meenden eens den vogel af te schieten,

Toen de eerste haringschuit hier aengekomen was;

En voor hun yverzucht een pluimken te genieten,

Dat zy, regtuit gezeid, verdienden in dat kas.

Zoo áls 't in Holland gaet, wen de eerste vischschuit nadert,

Die nieuwen haring brengt, dan is het volk te been;

Dan spreekt men op de kaei, met honderden vergaderd,

Van 't vaderlandsch gerecht, ten smaek van iedereen.

Dan eet hem 't hof het eerst, dan koopen hem de ryken,

Dan is hy nog wat duer, en smaekt dus eens zoo goed;

De koning eet hem ook, de schipper staet te pryken,

En ieder zegt dan luid, dat het hem eer aen doet.

[p. 277]

 

Zoo wordt der nyverheid en moed en steun gegeven,

 

Eenieder doet zyn best, verzot op winst en eer:

 

Zoo leert men in een land de menschen werkzaem leven,

 

Zoo wordt de burger ryk, zoo wint de werkman meer.

 

 

 

De visscher die dit jaer met haring hier kwam landen,

 

Bood er een paer dozyn aen ons ministers aen,

 

Dat alle Walen zyn, en duchtige verstanden!

 

Maer onze milde bloed had er welhaest gestaen.

 

 

 

Hy dacht een kompliment voor zyne gift te krygen,

 

Een woord in de gazet, of een: 'k bedank u zeer -

 

Het is een vreemde zaek om nooit meer van te zwygen,

 

Die ieder in 't vervolg kan houden voor een leer.

 

 

 

De vischben komt aen 't hof, en onze waelsche gasten,

 

Zien vry nieuwsgierig toe, en vragen: ‘Wat is dat?’

 

Zy zeggen tegen een, terwyl zy al eens tasten:

 

‘'k Wou dat ik ras eens wist wat of er binnen zat!

 

 

 

't Is zeker beeteraef, zei de een, dat mag ik hopen!

 

Of wel marollekaes, of stalen van arduin?

 

o ! Riep men, dat is puik, maek het maer aenstonds open!

 

't Kan nog iets beter zyn, 't is mogelyk ajuin! -

 

 

 

Ajuin! ajuin! ajuin!’ riep ieder opgerezen,

 

‘Het zal hier keuken zyn! zy grepen gulzig aen,

 

En zien en roepen luid: ‘Wat zou dat mogen wezen?

 

't Is geen product van ons, als wy het goed verstaen!

 

 

 

Wie is zoo onbeleefd van ons zoo iets te stieren?

 

Er is geen enkel Wael, die zulke dingen kent;

 

En haelt men deze spys uit Vlaenderens rivieren,

 

Men is in ons pays aen beetren kost gewend.

 

 

 

Ja, stuer dat maer weêrom, men zal hun anders leeren,

 

Dien zouten vlaemschen kost ons in 't gezigt te slaen;

 

En moet 's lands penningkist dit ding encourageren?

 

Kom, kom, zoo 'n visschery en trekken wy niet aen.’

 

 

[p. 278]

 

Zoo, ieder die nog iets naer 't hof zou doen bestellen,

 

Aen Walen niet bekend, zie in 't vervolg maer toe;

 

Eer hy het wederkryge en 't port nog af moet tellen....

 

Dus, Belgen, hier alweêr een stael van frère caillou.