Volledige werken. Deel 1

[p. 362]

't Is mooi Praten by het vuer.

'K sprak eens met een recensent,

Over kunstroem en talent.

O! hy kende vele werken;

Al de schryvers van zyn tyd

Las hy zonder onderscheid;

Wist op elk wat aen te merken,

Hoe gering het wezen mogt.

Zelfs het roemrykst kunstgewrocht,

Was naer zyne wys van spreken,
Vol van stooten en gebreken,

Milton was hem veel te lang,

Tasso ging den zelfden gang;

Vondel's luit was te verheven,
Helmers was te wild gebleven;

Hugo's toon was slecht copy.

(Nu, dit mogt gerust voorby.)

Hy zou eens een zangstuk maken,
Dat de Helikon zou kraken,

Op zyn donderenden toon.

Hy alleen verstond het schoon

Zoo veel eeuwen uitgestorven;
Hy had Pallas gunst verworven,

[p. 363]

 

Hy bezat die van natuer.

 

Ja, dacht ik, 't zou kunnen wezen;

 

Maer daer's eerder voor te vreezen;

 

En 't zal altoos mak'lyk wezen

 

Van te praten by het vuur.

 

 

 

Geertruid, was schier dertig jaren,

 

Voelde nimmer lust tot paren.

 

Echter was zy schoon en rank,

 

Rond van aenzigt, zacht en blank.

 

Op een avond neêrgezeten,

 

Naest heur vrienden om den haerd;

 

In een ruimen kring geschaerd;

 

Sprak de jonkvrouw zoo vermeten,

 

Dat het druk om hooren was:

 

Immer bleef zy koud als glas

 

Tegen 't blakeren der liefde.

 

Hoe de min de harten griefde,

 

'T hare bleef steeds ongewond.

 

Zy aenzag de flinkste jonkers

 

Als verdwaelde gekke pronkers;

 

En veel uren wyd in 't rond

 

Werd zy door hun aengebeden.

 

Maer zy zou heur reine leden

 

Nooit besmeuren door den echt.

 

't Huwlyk kon haer nooit behagen;

 

Kwam de prins heur hand ook vragen,

 

't Werd hem even zeer ontzegd.

 

Maer, er was geen jaer verloopen,

 

Of heur bouwen werd zoo kort...

 

Raed gy reeds niet wat er schort?

 

Och! de knaep was heên gedropen

 

Die haer tuiltje had ontsierd,

 

En zyn lusten bot gevierd.

 

Waer thans, waer thans heên getogen,

 

Truidje, met dit blinde paerd?

 

Ja, gy zyt te snood bedrogen;

 

Gy wekt ieders mededoogen,

 

Doch wy lagchen om de logen

 

Van het praetje by den haerd.