Volledige werken. Deel 1(1884)–Theodoor van Rijswijck– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 302] [p. 302] De Kap maekt den Monik niet. Mondor wilde een weduw trouwen, Die een stuiver geld bezat; Hy kwam, kost'lyk aengedouwen, Als de ryken van de stad. Hy verhaelde menig werven, Van zyn afkomst en zyn staet; Van zyn magen en zyn erven, Van zyn oom een ryk prelaet. Maer, zy was hem naer gesprongen, Toen hy haer eens druk verliet; En, het was een snyders jongen - 'T kapsel maekt den monik niet. Laest was hier een vreemd'ling over, Die twee groote knevels droeg, En een krulbaerd als een roover, Die zyn half gezigt besloeg. Hy scheen edel van geboorte, Aen het draeijen van zyn hoofd; Sprak van Thiers als zyn consoorte; [pagina 303] [p. 303] En het werd alom geloofd, Dat hy veel had uitgegeven, En nog meerder had geschreven, En Homerus had vertaeld; Want hy had het zelfs verhaeld. Hy zat in de statenkamer, Aen den kant van 't opposiet.... En, het was een brillenkramer - 'T kapsel maekt den monik niet. Een poëetje gaf een bondel, Kreup'le verzen in het licht; Ieder dacht den man een Vondel, Aen breedvoerig voorberigt. Want hy haelde grootsche termen, Van Echyles voor den dag; Om er pogchend meê te schermen, En te blinken slag op slag. Hy stak kruimvolle epigraffen, Boven 't hoofd van elk gezang; Om zich lauw'ren aan te schaffen, Lauw'ren van den eersten rang. En de lezer maekte een kemel, Toen hy 't boekjen open zag; En hy riep: wel goede hemel! Waer haelt hy het voor den dag? O die jong'ling is ervaren, Zoo hy al die talen kan; Wie zoo 'n mensch mag evenaren, Is een door geleerde man. Maer geloof niet dat een dichter, Alles kent wat hy u biedt; Hoe gepluimder soms hoe ligter - 'T kapsel maekt den monik niet. Vorige Volgende