Literair dagboek (1940-1950)

4 juli 1948

De idylle heeft hier en daar, nu en dan, een plaats in het leven behouden om te bewijzen en eraan te herinneren, dat het leven geen idylle is.

[p. 146]

Er is ook een tijd voor gebeden om te rijpen en er komt een ogenblik dat men zegt: dit gebed is nu rijp. Het gebed is nu rijp naar meer ruimte voor mijn schrijfwerk, ofschoon ik bij het neerschrijven van ieder woord iets moet overwinnen. Mijn levensboek telt niet veel bladzijden meer. Zal op één van die bladzijden nog de grote gebeurtenis van mijn leven komen te staan: de volledige aanvaarding van mijn schrijverstaak, waartoe ik overigens nog steeds maar gebrekkig ben toegerust? Is het rijp worden van het gebed het begin van de verhoring?