19 December.
Het was zoo koud gisteren, zóo koud.... Echt-gezellig, om dan thuis te kunnen blijven. Het was juist nogal een drukke ontvangdag, met het oog op onze ‘partij’. Reinersma, zou die geen vues hebben op een van de van Heemstedetjes? (Hè, die dames-manier, om alle namen een verkleiningsuitgang te geven!), Maar ik kan er niet achter komen, of het Bertha of Olda geldt. Als de meisjes mij om raad komen vragen, dan zal ik zeggen: Trouw nóoit een zee-officier. (Tenzij je niet uit liefde, maar om bij-redenen trouwt.) Stel je nu iemand voor, zooals bijvoorbeeld Lex. Hij kan nog best een jaar of zes, acht wachten, vóor hij luitenant ter zee eerste klasse wordt, en dan wel weer een jaar of tien, eer hij den rang krijgt van kapitein-luitenant ter zee. Eerst heeft hij een reis naar Indië gemaakt; vlak daarop werd hij er weer voor drie jaar naar toe gestuurd. Nu is hij weer naar Suriname, een reis, waarbij hij wel een jaar weg-blijven moet, - en zoo gaat dat lieve leventje dan maar voort. Nu, ik heb het al dikwijls gezegd, maar ik zou er niet van gediend zijn.
Vanmiddag mijn eerste klerk-spelen (is dát nu zelfs een spel voor je!) bij Fred.