Het verzenboek van Lijsje

[p. 22]

Tot weerziens.

De olifant met langen snuit

Staat klaar om met veel leven,

Te blazen 't laatste versje uit,

Waarin Lijs werd beschreven.

Ons meisje vluchtte met een lach

De wereld uit der boeken;

‘Wip’ was ze weg, voor je het zag.

Zeg, willen wij haar zoeken?

Nieuwsgierig zwerft ze door het land,

Kijkt rond naar alle kindjes,

Die 't boekje lazen met verstand.

Ze weet, dat zijn haar vrindjes.

Zie je haar loopen, wuif dan vlug,

En roep ‘dag lieve Lijsje!’

Kom in een ander boek terug,

We houden van je, meisje!

[p. 23]