Mestreechter veerskes

[p. 6]

't ‘Kerstmannetje’

Noe die sjoen daog vaan devotie
obbenuits in aontoch zien,
zaog iech achter winkelroete
roed papier en roeie sjien.

Heij en dao auch al e kribke
mèt 't Zjezuskinneke drin
en Slevruike en Sint Joezep
en 'n staar op 'ne pin.

En de herderkes en sjäöpkes
en den ezel en den os
en de ingelkes die zònge
tot de wereld woort verlos.

't Dooch miech good aon m'nen öpper
wie iech die sjoen kribkes zaog,
want veer wete allemaol toch,
Wéé veur us in 't Kribke laog.

Meh obbins dao woort iech giftig,
Snotvernòndemieldetwie!
zaog iech miech deen awwe gek weer
gaans in 't roed mèt haor wie snie.

Mèt z'n stiev'le, z'ne körref
wèlt deen have Sinterklaos
ziech in plaots vaan 't Kribke dringe
en, mieljaar! 't lök 'm haos.

Gooj Mestrechteneere, luustert:
Tramp 'm onder z'n karkas!
Wat mótten eur kinder dinke
vaan deen hallef-gare kwas?