Poek gaat vliegeren

[p. 3]

Poek gaat vliegeren

Alberto kijkt naar buiten. Het waait heel hard. Het is vliegerweer, denkt hij. Alberto gaat achter het huis met zijn vlieger. Zijn vlieger gaat gauw omhoog.

‘Poek’, roept hij, ‘kom eens naar mijn vlieger kijken.’

Poek komt naar buiten. Blikkie, de hond, loopt ook mee.

‘Ooo, wat is hij hoog!’ roept Poek uit. ‘Wat voor een vlieger is het, Alberto?’ vraagt ze.

‘Mijn vlieger is een pufvlieger’, zegt Alberto.

‘Hahaha’, lacht Poek. ‘Een pufvlieger? Waarom heet het een pufvlieger?’ vraagt ze.

‘Omdat hij een pufgeluid maakt’, legt Alberto haar uit.

[p. 4]

[p. 5]

Lachend kijkt Poek naar de arm van Alberto. Zijn arm gaat omhoog en omlaag. Poek vindt dat erg leuk. Zij wil ook vliegeren.

‘Alberto, mag ik het touw ook vasthouden?’

‘Kom maar gauw’, zegt hij en hij geeft het touw aan haar. ‘Want straks gaat de wind liggen en komt de vlieger naar beneden. Je mag het touw niet loslaten, hoor. Houd het stevig vast.’

Poek beweegt het touw ook. Haar arm gaat op en neer.

‘Waf, waf’, blaft Blikkie.

‘Alberto, kijk! Kijk eens hoe de vlieger in de lucht danst!’ roept Poek uit.

Wat vindt Poek dat fijn.

Blikkie blaft en springt heen en weer. Hij wil ook vliegeren.

‘Weg, Blikkie’, roept Alberto. ‘Jij mag niet vliegeren. Jij zult mijn vlieger scheuren.’

‘Waf, waf’, blaft Blikkie weer.

‘Alberto, wil je ook een pufvlieger voor mij maken?’ vraagt Poek.

‘Vraag het aan papa, Poek. Hij heeft mijn vlieger

[p. 6]

voor mij gemaakt. Want zondag doe ik mee aan een vliegerwedstrijd.’

Poek geeft het touw terug aan Alberto. Ze rent met Blikkie naar binnen.

‘Papa, wil je ook een vlieger voor mij maken?’ vraagt Poek.

‘Natuurlijk, Poekie’, zegt papa. ‘Kom, dan mag jij me helpen. Ik zal een jampa voor jou maken.’ Papa haalt wat printa en wat vliegerpapier.

Poek helpt papa met het knippen en plakken van het vliegerpapier.

Papa plakt ook een mond, een neus en de ogen op de vlieger.

‘Ziezo’, zegt hij. ‘Poek, je vlieger is klaar.’

Wat vindt Poek hem mooi!

Ze houdt hem hoog op, want Blikkie hapt elke keer ernaar.

‘Alberto, hoe vind je mijn vlieger?’ vraagt ze.

‘Heel mooi, Poek. Wat zijn die franjes leuk’, zegt Alberto. ‘Echt een vlieger voor jou.’

Papa helpt Poek de vlieger op te laten. De vlieger van Poek is hoog in de lucht. Hoger dan die van

[p. 7]

Alberto.

‘Mama, kijk! Mijn jampa wint de puf van Alberto.’

‘Dat is niet eerlijk, Poek’, zegt Alberto. ‘Papa helpt je je vlieger oplaten.’

Mama en papa lachen.

‘Wil je zondag ook meedoen aan de vliegerwedstrijd, Poekeloek?’ vraagt mama.

‘Dat is een goed idee, mama’, zegt papa. ‘Poek doet zeker mee.’

‘Hoera, hoera’, roept Poek blij uit.

De kinderen blijven niet lang vliegeren, want de wind gaat liggen.

‘Gauw het touw oprollen, Poek’, zegt papa.

‘Papa, papa!’ gilt Alberto. ‘Het touw van mijn puf is gesneden. Mijn vlieger is weg!’

Wat vindt Alberto dat erg. Met zijn ogen vol tranen staat hij bij papa.

‘Huil maar niet, Alberto’, zegt Poek. ‘Je mag mijn vlieger wel hebben.’

Alberto schudt zijn hoofd. Hij wil Poeks vlieger niet hebben.

‘Nee Poek’, zegt papa. ‘ik zal een andere vlieger

[p. 8]

voor hem maken.’

Poek, Alberto en papa maken een andere puf. Deze is niet zo groot als de eerste, omdat papa niet genoeg printa meer heeft.

[p. 9]

Zondagmorgen zijn Poek en Alberto heel vroeg wakker.

Ze rijden met zijn allen naar het plein in de buurt van de rivier. Blikkie rijdt ook mee.

Poek gaat op het pleintje met Alberto en de andere kinderen staan. Ze houdt haar vlieger stevig vast. Er zijn veel andere kinderen met een vlieger. Poek ziet heel grote vliegers, groter dan die van Alberto.

‘Frrrrrt’, blaast een meneer op een fluit.

Alle kinderen met een vlieger moeten in een rij staan. Poek staat ook in de rij. Ze staat naast Alberto. Ook Blikkie is van de partij.

Grommend loopt hij naar een grote jongen met een heel grote vlieger. Hij blaft heel hard. Papa brengt Blikkie naar mama. Gauw gaat Blikkie weer naast Poek staan.

Veel grote jongens doen mee. Maar er zijn ook veel grote meisjes die meedoen. De mensen wijzen naar Poek en Blikkie. Ze lachen! Poek is de kleinste tussen al die grote kinderen.

‘Kom hier, Blikkie!’ roept mama boos.

[p. 10]

Met de staart tussen de poten komt Blikkie bij mama zitten.

‘Frrrrrt’, fluit de meneer weer.

De vliegers mogen in de lucht. Papa helpt Poek haar vlieger op te laten. De vlieger van Poek gaat heel hoog. Maar er zijn andere vliegers die hoger dan die van haar zijn.

Poek lacht naar mama. De vliegers moeten een uur in de lucht blijven. Veel vliegers komen naar beneden. Ze blijven niet in de lucht.

Ooo! De vlieger van Alberto komt ook naar beneden. Wat jammer!

Blikkie rent naar de vlieger. Hij pakt hem in zijn bek en brengt hem naar Alberto toe.

De vlieger van Poek danst in de lucht. Poek krijgt al pijn in haar arm. Wat is die jampa nu zwaar! Blikkie rent naar Poek toe. Hij rukt het touw uit Poeks hand. Met het touw in zijn bek springt Blikkie op en neer. De mensen schateren het uit. Poek rent achter Blikkie en pakt het touw af. Gelukkig, daar hoort Poek het fluitje weer. De vliegers moeten naar beneden. Papa helpt Poek

[p. 11]

het touw oprollen.

Blikkie rent weer naar de grote jongen. Hij springt tegen hem op. Alberto gaat vlug naar hem toe.

‘Hee’, zegt hij, ‘deze vlieger is van mij geweest. Waar heb jij hem vandaan?’

‘Hij zat in mijn manjaboom’, vertelt de jongen.

‘Ik wist niet dat hij van jou was.’

[p. 12]

Papa komt ook erbij staan.

‘Je kunt er niets meer aan doen, Alberto’, zegt hij. ‘Die jongen heeft hem gevonden. Maar hij wist niet dat die vlieger van jou was. Daarom heeft hij hem gehouden. Kom maar mee.’

Alberto rent met Blikkie naar mama en Poek toe om te vertellen dat zijn vlieger door die grote jongen is gevonden.

‘En Blikkie heeft die vlieger herkend’, vertelt Alberto.

‘Of misschien heeft hij hem geroken’, lacht Poek.

‘Blikkie is een knappe hond.’

Ondertussen zijn alle vliegers beneden.

De meneer met het fluitje moet vertellen wie gewonnen heeft.

Hij zegt: ‘De eerste prijs is voor Mark. Zijn pufvlieger was het hoogst en het langst in de lucht. De tweede prijs is voor Roekini. Haar kankan was net onder de vlieger van Mark. Zij heeft ook een vol uur gevliegerd.’

‘Papa, die jongen die mijn vlieger heeft gevonden, heeft de eerste prijs gewonnen. Is dat niet erg?’

[p. 13]

Papa aait over Alberto's hoofd en zegt: ‘Zeker is het erg voor jou, jongen. Maar die jongen heeft hard zijn best gedaan.’

Poek vraagt: ‘Heb ik geen prijs gewonnen, mama?’

‘Nee, Poekeloek’, antwoordt mama. ‘Maar was het niet leuk?’

‘Ja’, knikt Poek lachend.

‘Nee’, zegt Alberto. ‘Ik vind het erg dat mijn vlieger naar beneden is gekomen.’

‘Frrrrrt’, fluit de meneer weer. ‘Wij hebben nog een prijs. Voor het jongste meisje dat heeft meegedaan aan onze vliegerwedstrijd.’

De mensen klappen in de handen. Ze wijzen naar Poek en Blikkie. Blikkie springt rond.

[p. 14]

‘Waf, waf’, blaft hij.

‘Brave hond’, zegt Poek en aait hem over zijn kop. Poek loopt naar voren. De meneer schudt Poek de hand.

Hij zegt: ‘Je bent een heel flink meisje.’

Poek krijgt ook een prijs.

‘Maak de doos open, Poek’, zegt Alberto.

Poek maakt hem open.

‘Ooo!’ roept ze uit. ‘Mama, kijk! Een mooie pop. Net zo groot als een baby!’

‘Hoe zal die pop heten, Poek?’ vraagt Alberto.

‘Ik weet het nog niet’, antwoordt ze.

‘Denk maar rustig na, hoor Poek’, zegt mama. Daar komt Mark aangelopen.

‘Hier’, zegt hij en geeft zijn prijs aan Alberto.

‘Jij mag hem hebben. Ik heb hem met jouw pufvlieger gewonnen.’

‘Nee’, schudt Alberto zijn hoofd. ‘Jij hebt hard je best gedaan. Het is jouw prijs.’

‘Wel’, zegt Mark, ‘neem jij je vlieger maar terug.’

‘Ja, die wil ik wel hebben’, zegt Alberto.

Hij vindt het heel fijn dat hij zijn oude vlieger

[p. 15]

terug heeft.

Als Poek met Alberto, papa en mama naar de auto loopt, zegt ze ineens: ‘Mama, ik weet al hoe de pop zal heten. Bella! Mijn pop zal Bella heten!’

‘Dat is een heel mooie naam, Poekeloek’, zegt papa. Hij opent de deur van de auto. Papa zegt: ‘Stap in, Bella.’

Lachend stapt Poek in de auto. Ze houdt Bella stevig vast.

‘Waf, waf’, blaft Blikkie.

‘Kom, Blikkie’, roept Poek. ‘Natuurlijk ga je ook mee. Ik zou je heus niet achterlaten, hoor.’ Gauw springt Blikkie op de achterbank.

[p. 16]

pufvlieger

jampa

kankan