Poek en Sekre, de Schildpad

[p. 1]

Poek en Sekre, de Schildpad

‘Toet, toet, toet’, hoort Poek.

Ze rent naar de deur toe.

‘Jippy’, roept ze uit, ‘Tiffy en Dino zijn terug.’

De kinderen stappen met tante Lien uit de auto.

‘Hoe was het in Miami?’ vraagt Poek aan Tiffy en Dino.

‘Het was heel leuk’, vertelt Dino. ‘We hebben Mickey Mouse ontmoet.’

‘Vond jij het ook leuk, Tiffy?’ vraagt Poek.

‘Nee hoor’, schudt Tiffy haar hoofd. ‘Ik vond het niet leuk. Ik was bang voor de toverfee.’

Dino geeft Poek een bakje.

‘Voor jou, Poek. We hebben een kadootje voor jou.’

‘Voor mij? Oooo!’, roept Poek uit. ‘Wat een mooie groene schildpad. Is hij echt voor mij?’

‘Ja hoor’, lacht tante Lien. ‘Tiffy en Dino hebben hem voor jou gekocht.’

[p. 2]

‘Een schildpad verzorgen heeft veel werk’, moppert mama. ‘Als die schildpad groter wordt, moet ik ook een groter bakje zoeken.’

‘Nee, echt niet’, zegt tante Lien. ‘Hij wordt niet groter. Hij groeit niet meer.’

‘Wat moet ik hem te eten geven?’ vraagt Poek aan Tiffy en Dino.

‘Hij eet gemalen garnalen’, zegt Tiffy.

[p. 3]

Dino geeft Poek een pakje.

‘Hierin zijn gemalen garnalen’, zegt hij.

‘Het bakje moet je elke dag schoonmaken. En je moet je schildpad ook wassen’, zegt Tiffy.

‘Kom Poek. Ik zal het je voordoen’, zegt Dino.

Poek, Tiffy en Dino lopen naar de keuken.

Poek vult de wasbak met een beetje water.

Heel voorzichtig pakt ze de schildpad en zet hem in de wasbak.

De schildpad begint direkt te zwemmen.

‘Kijk die sekre-patu’^*, lacht Dino.

‘Sekre-patu?’ vraagt Poek verbaasd. ‘Heet die schildpad sekre-patu?’

‘Hahaha’, lacht Dino. ‘Sekre-patu is het Surinaams woord voor schildpad.’

‘Ik vind het een leuke naam’, zegt Poek. ‘Mijn schildpad zal Sekre heten.’

Elke keer steekt Sekre zijn kopje naar buiten.

Dan aait Poek over zijn kopje.

Ze zegt met een lieve stem:

‘Sekre, Sekre, Sekre.....’

* sekre-patu: lees: sekre-patoe

[p. 4]

Dino wast het bakje.

Poek zet Sekre weer erin.

Voorzichtig pakt ze het bakje op en zet het op tafel.

[p. 5]

De kinderen spelen in een hoekje.

Poek loopt naar de tafel.

Ze blijft voor het bakje staan.

Ze vraagt: ‘Sekre, heb je honger?’

Poek strooit wat gemalen garnalen voor de schildpad.

Na een poosje zegt tante Lien: ‘Tiffy. Dino. Kom, we moeten naar huis.’

‘Mama, mogen we morgen naar het zwembad?’ vraagt Poek.

‘Naar het zwembad? Ja hoor, van mij wel. Het is nu toch vakantie. Maar mogen Tiffy en Dino dan mee?’

‘Tante Lien’, vraagt Poek. ‘Mogen Tiffy en Dino morgen gaan zwemmen?’

‘Dat is leuk, dan gaan mama en ik ook mee’, zegt tante Lien.

‘Hoera!’ juichen de kinderen.

‘Ik neem Sekre mee’, zegt Poek.

‘En ik mijn nieuwe bal’, zegt Dino.

‘Sekre mag niet in het zwembad, Poek’, zegt mama. ‘Het water is niet goed voor hem.’

‘Nee mama’, en Poek schudt haar hoofd. ‘Sekre zal op de rand van het zwembad blijven.’

[p. 6]

De volgende morgen is Poek vroeg op.

Ze wast Sekre en maakt zijn bakje schoon.

Ze vult het bakje weer met schoon water.

Daarna krijgt Sekre gemalen garnalen.

Niet lang daarna komen tante, Tiffy en Dino er al aan.

‘Joehoe!’ gilt Poek. ‘Kom Sekre, wij gaan zwemmen.’

Gelukkig is het niet druk in het kinderbad.

Poek zet het bakje met Sekre erin op de rand van het zwembad.

Mama en tante gaan in het diepe bad.

De kinderen staan op de rand van het kinderbad.

‘Springen!’ roept Poek.

Lachend springen ze samen in het water.

Dino heeft de bal meegebracht.

Hij gooit de bal hoog in de lucht.

Poek en Tiffy proberen de bal te vangen.

Wat hebben ze een pret!

[p. 7]

[p. 8]

Poek gaat naar Sekre toe.

Dino komt ook erbij staan.

Hij zegt: ‘Sekre is in de zon. Hij zal het wel warm hebben. Poek, hij wil ook zwemmen.’

Dino pakt Sekre uit zijn bakje.

Hij gooit Sekre in het water.

‘Nee!’ gilt Poek. ‘Dat mag niet van mama. Het water is niet goed voor hem.’

Sekre vindt het leuk in het water.

Hij zwemt rond.

Poek en Tiffy proberen hem te pakken.

Maar Sekre zwemt vlug weg.

Dino kan hem ook niet pakken.

Hij grijpt elke keer mis.

‘Mama! Mama!’ roept Poek. ‘Sekre zwemt in het zwembad. Ik kan hem niet pakken.’

Wat zijn mama en tante Lien boos!

‘Wie heeft Sekre in het zwembad gegooid?’ vraagt mama.

‘Ik’, zegt Dino.

Tante Lien is erg boos.

[p. 9]

‘Dino, je mag niet meer zwemmen. Ga je wassen en aankleden.’

Wat vindt Dino dat erg.

‘Ik zal het nooit meer doen’, huilt hij.

Mama leent een net bij een meneer.

De meneer woont bij het zwembad.

Hij moet het zwembad schoonhouden.

Samen met tante Lien haalt mama Sekre uit het water.

Mama wast Sekre met schoon water.

Poek zet Sekre weer in zijn bakje.

Ze brengt Sekre naar Dino.

‘Wil je op Sekre letten, Dino?’ vraagt Poek.

‘Goed hoor, Poek’, zegt Dino.

Poek en Tiffy moeten nu alleen zwemmen.

Dino zit op een stoel.

Hij is heel verdrietig.

Hij kijkt naar de meisjes.

Poek en Tiffy vinden het niet leuk dat Dino straf heeft.

‘Mama, wij willen niet alleen zwemmen’, zegt Poek.

Mama en tante geven de meisjes hun kleren.

[p. 10]

Poek en Tiffy gaan bij Dino zitten.

Ze kijken naar een grote jongen.

De jongen staat op de hoge springplank.

Hij springt naar beneden.

Het water spat omhoog.

Oei! Oei! Oei!

Wat zijn Poek, Tiffy en Dino nat.

‘Mama, we zijn kletsnat geworden’, schreeuwt Poek.

‘Kom, dan gaan we naar huis’, zegt mama.

Mama en tante wassen en verkleden zich ook.

‘Hebben jullie honger?’ vraagt mama.

‘Jaaa!’ roepen de kinderen.

‘Mama, wat heb je klaargemaakt?’ vraagt Poek.

‘Roti met kip’, zegt mama.

‘Hmmmm, lekker’, zeggen Poek en Dino.

‘Sekre, wil je ook een stuk roti?’ vraagt Poek.

Lachend lopen ze naar de auto.

[p. 11]

Na het eten gaan tante, Tiffy en Dino naar huis.

Poek ligt op haar bed.

Ze kijkt naar Sekre.

Sekre zwemt niet.

Hij wil ook niet eten.

‘Mama, Sekre wil niet eten’, zegt Poek.

Mama zet Sekre op haar hand.

Maar Sekre steekt zijn kopje niet naar buiten.

‘Ik geloof dat Sekre ziek is, Poek.’

‘Ooo, mama, wat erg. Zullen we Sekre naar de dokter brengen?’

‘Natuurlijk, Poekeloek. Maar we moeten op papa wachten. Dan kan hij ons met de auto brengen.’

De hele middag blijft Poek met Sekre op de kamer.

Ze loopt telkens weer naar de klok.

‘Wat gaat de tijd langzaam, hè mama?’ vraagt Poek.

[p. 12]

Eindelijk is het vijf uur en komt papa thuis.

‘Papa, Sekre is zo ziek. Hij wil niet meer eten.

Rijd je ons naar de dokter?’ vraagt Poek.

‘Goed hoor, Poek’, zegt papa. ‘Pak jij het bakje met je schildpad erin.’

‘Arme Sekre’, zucht Poek.

In de auto steekt Sekre zijn kopje naar buiten.

Hij kijkt naar Poek.

‘Je gaat naar de dokter, Sekre’, zegt Poek. ‘Voel je je erg ziek? Heb je ergens pijn?’

Maar Sekre kan natuurlijk niet praten.

Hij laat zijn kopje hangen.

‘Zal Sekre weer beter worden, papa?’ vraagt Poek.

‘Ja Poek. De dokter zal hem weer beter maken.’

‘Krijgt hij een spuitje van de dokter, pap?’

Papa lacht. ‘Nee Poek. De dokter zal hem echt geen spuitje geven. Je schildpad is te klein voor een spuitje. Hoe is je schildpad zo plotseling ziek geworden, Poek?’

‘We zijn vanmorgen gaan zwemmen, papa. En Dino heeft Sekre in het water gegooid. Mama zegt dat het water Sekre heeft ziek gemaakt.

[p. 13]

Want het water heeft chloor erin. En hij heeft zeker ervan gedronken.’

‘Dat is zo, Poek. Het water van een zwembad is niet goed om te drinken. En Sekre is zo klein. Daarom is hij ziek ervan geworden.’

Bij de dokter zijn er veel honden en poezen.

Er is ook een konijntje.

Alle dieren zijn ziek.

Sekre mag niet direkt naar binnen.

Hij moet op zijn beurt wachten.

Eindelijk is het de beurt van Sekre.

Poek loopt met Sekre naar binnen.

‘Wat scheelt je schildpad?’ vraagt de dierenarts aan Poek.

‘Hij heeft vanmorgen in het zwembad gezwommen. Mama zegt dat het water niet goed voor hem is. Hij wil niet meer eten. Hij wil ook niet meer zwemmen. Hij blijft maar op één plaats zitten’, vertelt Poek.

De dokter pakt Sekre op.

Hij maakt de bek van Sekre open.

De dokter druppelt een drankje in zijn bekje.

[p. 14]

[p. 15]

‘Krijgt hij ook een spuitje, dokter?’ vraagt Poek.

‘Nee’, schudt de dokter zijn hoofd.

‘Hoe heet je schildpad?’ vraagt de dokter.

‘Mijn schildpad heet Sekre, dokter’, vertelt Poek.

‘Tiffy en Dino hebben hem in Miami voor mij gekocht.’

‘Nou’, zegt de dokter. ‘Sekre heeft anti-bioticum gehad. Morgen is hij zeker weer beter.’

Papa betaalt de dokter.

Daarna gaan ze weer naar huis.

Poek zet wat gemalen garnalen voor Sekre.

Maar Sekre wil toch niet eten.

‘Laat hem maar, Poekie’, zegt mama.

‘Morgen zal hij wel weer eten.’

‘Welterusten Sekre’, zegt Poek.

‘Ik ga nu slapen. Word maar gauw beter, hoor.’

[p. 16]

De volgende morgen staat Poek vroeg op.

Ze loopt gauw naar Sekre toe.

Wat ziet Poek?

‘Mama!’ roept ze blij. ‘Sekre zwemt weer. En hij heeft al zijn eten opgegeten.’

Mama komt ook kijken.

Poek pakt Sekre op.

Ze aait over zijn kopje.

Ze zegt met een lieve stem:

‘Sekre, ik ben zo blij dat je weer beter bent.’