De wanhebbelyke liefde

Achste tooneel.

Hendrik, Adriaan.

Hendrik.

 

TOe is de deur! Kozyn, Kozyn, waar is Jufrouw Agniet?

Adriaan.

 

Door dien ze uw Vader ginder zag, was 't, dat ze me zo haastig verliet,

 

Om my by hem alleen te laaten, óf ik hem kost beleezen;

 

Dóch zy heeft gezeid, dat zy hier daatelyk weêr zal weezen.

 

Maar Kozyn, hoe staje met Geertrui?

Hendrik.

 

Zie Kozyn, deeze ring

 

Héb ik op trouw van haar.

[p. 26]

Adriaan.

 

Dat behaagt me zonderling.

 

Maar uw Vader is dichte by. Kom, je moet me verlaaten;

 

Ik zal zien, over wat boeg dat ik 'et wénd', om hem te bepraaten.

Hendrik.

 

Vaar wél dan, Kozyn, voor een oogenblik: want ik kom

 

Zo aanstonds weêr, óf 't nood deê, én ga maar een straatjen om.