De Hollandsche Liis met de Brabandsche Bely

[p. 256]

Aen den lybertiinschen vry-geest.

Eet hier, drinckt ende speelt,
De-doodt geen vreugde teelt:
Dit is de valsche leer
Van Meester, Speel-mooy-weer.

⁺Het heeft my goedt gedocht, in dit bedroefde leven
Van dijn verdwaelde sin, dy ook een Dicht te geven;
Of, tot dijn beterschap, indienje hier na doet,
Of, tot een over-tuyg van dijn verstockt gemoet.

+ Voorreden.

[p. 257]

 

Dat ick my dus verkoen, in't openbaer te schryven,

 

Geschier, op dat ick dy sou in het goede styven.

 

Hy, die sick noch bekeert, in dese bose tijdt,

 

Sal, metten vromen man, hier namaels sijn verblijdt.

 

⁺Godt heeft ons hier geleert, door Christum synen Sone,

 

Dat heller, Eeuwig-Licht en Hemel-Eere-Krone.

 

Hier is geen ander Leer, als die de Heer ons geeft.

 

Hy is dan salig nu, die na sijn Woorden leeft.

 

O! konje dit verstaen; so waerje, dat ick wensche,

 

Een van des Heren Bruydt, hierom een salig mensche.

 

Verlaet de lere dan, die met da Waerheyt spot:

 

Wiens deel dat wesen sal het eeuwig helle-lot.

+ Verliandehnge.

[p. 258]

 

Men mag met Godes Woordt, dat heylig is, niet gecken.

 

Die dit dan noch hier doen, sijn grimmigheyt verwecken.

 

Hy is een Heylig Godt; so is sijn Lere mee:

 

Die Hy bevestigt heeft, ter Allerhoogste Stee.

 

Laet dit mijn waerschou-dicht in dijn gemoet beklyven;

 

Op dattet dijn Geloof mag in den Here styven.

 

De Goddeloser mens, die met de-Schriften malt,

 

Van Godt verlaten wort, van wien hy heel vervalt.

 

Gedenk, mijn vrient, gedenk, wat ons de^a Wijsheyt lere

 

Van 'tgeen gebeuren sal. Hierom ick dan begere,

 

Dat gy hier, tot dijn troost, en stercking van den geeft,

 

Met een gelovig hart, des Hoogsten Woorden leeft.

a Sap: c.5 v.1.

[p. 259]

 

‘Dit leert de Wijsheyt ons: Dat, in des Heren Oordel,

 

‘Het regt-gelovig kindt sal hebben troost en voordel,

 

‘En, met vry moedigheyt, dan tegens allen staen

 

‘Die, hier op deser aerd, verwierpen sijn veŕmaen.

 

‘Dan sal de Spotter oock verschricken, voor het Leven

 

‘Dat Godt den synen heeft genadelick gegeven:

 

‘Hy sal verwondert'sijn, der groter Saligheyt,

 

‘Die Godt hun allegaer, in Christo, heeft bereyt.

 

‘Dus sullen sy, met rou, in angst en vrese spreecken:

 

‘Siet! hem vereerlickt nu, dien wy voor heen geleecken,

 

‘Door schimp en boser smaet, by eenen wystn Sot,

 

‘En dreven met sijn leer, geduyrig aen, de spot.

[p. 260]

 

‘Wy Sotten allegaer doe hielden, in den Lande,

 

‘Sijn leven, voor een hoon; sijn eynde, voor een schande:

 

‘Siet! hem gereeckent nu, by den verkoren Hoop,

 

‘Die, mette daet, geniet de waerheyt van haer Doop.

 

‘Want hy is nu heel reyn, in't Hey lig Bloet des Heeren.

 

‘Dies valt hem oock te deel het Hemel erf vol Eeren,

 

‘Een Erfdeel dat beklijft, door lesum, Godes Soon;

 

‘Die hem verworven heeft die Koninglicke Kroon.

 

‘Wy hebben dan gefeylt de regte Hemel-Wegen,

 

‘Wanneer wy sijn geweest tot onsen buyck genegen.

 

‘Het Licht dat salig maekt, helaes! verscheen ons niet.

 

‘De Son ging ons niet op, die God hem lichten liet.

[p. 261]

 

‘Wy hebben daer gegaen op schadelicke paden.

 

‘Dies stjn wy, wee! ons nu, met Godes vloek beladen.

 

‘Wy hebben Christi Weg gemist, tot onse schae.

 

‘Hierom is nu voor ons, in 't Oordel, geen genae.

 

‘Wat! helpt ons al de prael, de pracht en syde kleden.

 

‘Wat! baet de rijckdom ons; die hier, met naekte leden,

 

‘Nu, als verdoemden, staen. Ach! dat de hoger moet

 

‘Ons,.tot een erfdeel, geeft der hellen heter gloet.

 

‘De lust is ons vergaen, de vreugde weg gevaren,

 

‘Gelijck een dristig fchip, op holle water-baren, (sien.

 

‘Wiens weg men, door de stroom, niet eens kan weder

 

‘Dus gaetet ons nu mee, die sijn verdoemde lien.

[p. 262]

 

‘Ons' ydelheyt gelijckt de dingen, die verdwynen,

 

‘Als schaduw' en geschrey; die wat te wesen schynen,

 

‘En sijn toch niet met al. Wie! siet des vogels pat,

 

‘Als hy de bleecke lucht, met vleugels, ommevat?

 

‘Gelijck de vliege-pijl wordt in der hoogt geschoten,

 

‘So sijn wy, metter vaert, in't doncker graf gestoten.

 

‘Wy hebben gene deugdt bewesen immermeer,

 

‘Maer alle nagevolgt ons' eygen bose leer.

 

‘Dus sallet waerlick gaen, met alle Goddelosen,

 

‘Die sick de wellust hier, voor ware vreugde, kosen.

 

‘Haer blyschap is gelijck de swarte vliege-roock,

 

‘Die inde lucht verdwijnt: So doet haer Wellust ook.

[p. 263]

 

‘Haer ydelheyt vergaet, gelijck het stof der aerden,

 

‘Als saegssel ende stro, die sijn van gene waerden.

 

‘Dit sy dy waer geseyt: Hierom gedencker aen,

 

‘En doe, gelijck dy leert mijn trou Geloof-Vermaen.

 

‘Dan sulje, sonder feyl, in Eeuwigheyt oock leven;

 

‘Daer dy dan Godt de Heer de Saligheyt sal geven:

 

‘Nadien Hy is dijn Loon, so gy in Hem geloost, (loost.

 

‘Die ons in waerheyt geeft, dat Hy in't Woord be-

 

‘Dies meugen wy, te regt, naer onsen Heer verlangen:

 

‘Op dat wy allegaer de Volheyt dan ontfangen

 

‘Van Vreugd en groten Staet, in Godes Koningrijk,

 

‘Daer by des Keysers Eer hier nietwes heeft gelijk.

[p. 264]

 

Ey, laet dan varen nu de boosheyt ende schanden,

 

Die hier in swange gaen in dese Nederlanden;

 

Gelijckje beter weet, als icket schryven kan:

 

Schou dan de ydelheyt en scheijer hatig van.

 

Sy moeten, voor gewis, de Saligheyt verliesen,

 

Die sick hier haren buyck, voor Hemel-Vreugde, Kiesen.

 

Dit is de helle-weg, die totten doode leyt.

 

Verlaet die paden dan en soeck dijn Saligheyt.

 

‘Wy kennen eenen Godt, dien wy de Eere geven,

 

‘En ook maer eenen Weg, de Waerheyt en het Leven,

 

‘Die Christus Lesus is: Aen desen hou dy vast;

 

‘Dan sijt gy, van nuias, sijn Vriendt en Bruylof-Gast.

[p. 265]

 

‘Gy moet dy nimmermeer van desen Heylant scheyden:

 

⁺‘Wilt gy, ter Jong ste-Dag, sijn Erfdeel mee verbeyden.

 

‘Geloof, enlever nr: Dan hebje wel gedaen.

 

‘Vaer wel voor dese tijt. Dus sluyt ik mijn vermaen.

+ Sluyt-reden.