Honderd veertien Nederlandse brieven van Erycius Puteanus aan de astronoom Michael Florent van Langren

CXII (fol. 134)

Mynen seer goeden Vriendt, ende Heer,

Ick was gisteren wat onstelt, niet om mynent wille, want ick anders niet gequetst en ben op't hooft, dan alleen het vel wat af is, hetwelcke terstont sal genesen syn: maer ick was onstelt om dat V.L. soo ongeluckigh van hier scheyde, ende om dat ick droef was om V.L. vertreck, ende haestigh vertreck. Het deerde my oock, dat de buyse door het vallen vande Carotse gebroken is. Soo moeten wy nu patientie hebben. Dan ick en niet sal gerust syn, tot dat ick V.L. wederom sien sal, ende met meerder stae en tyt genieten. Soo bide ick daerom, dat

[p. 170]

V.L. haest op nieuwe hier kome, ende de huysvrouwe oock mede brenge. Dit sal een groote vrientschap syn voor de myne, ende myne Dochters. Ick neme dese vryicheydt, om dat wy recht en slecht te werck gaen, ende om dat wy met meerder liefde als kosten onse vrienden ontfangen; die daerom vrienden syn, om datse met onse daegelyckse tafel te vreden syn, ende ons goet hert insien. Aengaende de brieven etc. daer wy van gesproken hebben, desen onsen Drucker sal gereet syn, om V.L. te dienen; mets nemende eenyge exemplaeren tot behoef. Dan hier van sullen wy voorder konnen spreken. Nu sende ick den brief om aen Monsieur Laquet te senden, den welcken ick recommandere. Astronomiam Psilolariam hebbe ick beginnen te lesen: bevinde dat desen man geleert is. Hier mede doe ick myne vriendelycke groetenisse. In Loven op't Casteel, den 26. Augusti, 1645.

V.L. hertelycken vriendt

E. Puteanus.