In De Taalschat van het Limburgsche Leven van Jesus wordt door de bewerkers, in constructies als hij sprak aldus: ik heb u gezegd..., het verband tussen hij sprak aldus en de daarop volgende directe rede beredeneerd als nevenschikkend. De naam Appositiezin, die zij vervolgens voor deze directe reden voorstellen, is met deze opvatting in strijd, daar hierdoor een onderschikkend verband wordt gesuggereerd.
(De Taalschat van het Limburgsche Leven van Jesus. Maastricht 1938 § 427).
II.
De opvatting, dat in de zin: De kinderen gaan morgen op de fiets naar Schéveningen bij goed weer de woordgroep bij goed weer een bijvoeglijke bepaling bij Scheveningen zou zijn, is niet houdbaar.
(B. van den Berg: De zinsbouw in het Nederlands. Nieuwe Taalgids 42, afl. 3 (1949), blz. 121).
III.
Het is niet gewenst de term rededelen te bezigen voor wat gewoonlijk met de naam zinsdelen wordt aangeduid.
(C.F.P. Stutterheim, Inleiding tot de taalphilosophie. Antwerpen, Nijmegen 1949, Hfst. VI).
IV.
Het verdient aanbeveling de tweede van de door Stutterheim als aequivalenten van langue en parole voorgestelde termen taalsysteem en taalgebruik te vervangen door gebruikte taal of door taal-in-gebruik.
(C.F.P. Stutterheim, Inleiding tot de taalphilosophie. Antwerpen, Nijmegen 1949, blz. 55).
[pagina *2]
[p. *2]
V.
Terecht merkt Reichling op, dat van de drie door Bühler onderscheiden taalfuncties: ‘Ausdruck’, ‘Appell’ en ‘Darstellung’, de laatstgenoemde de meest fundamentele is.
(K. Bühler, Sprachtheorie. Jena 1934. I, § 2).
(A. Reichling, Het woord. Nijmegen 1935. Hfst. I, blz. 32-37).
VI.
Taalgevoel is niets anders dan een, weliswaar grotendeels onbewuste, maar niettemin nauwkeurige kennis van ‘la langue’.
VII.
De redekundige ontleding behoort tot de begrippen uit de categorie van ‘la parole’. De taalkundige ontleding behoort tot de begrippen uit de categorie van ‘la langue’. Deze benamingen zouden dus zeer juist zijn indien wij ‘rede’ als aequivalent van ‘la parole’ zouden mogen aanvaarden.
VIII.
Gezien in het licht van het doel dat de samenstellers van Panorama der Nederlandse letteren zich blijkens hun ‘woord ten geleide’ gesteld hadden, - ‘een goede karakteristiek van de belangrijkste verschijnselen en auteurs’ te geven, - moet het IVe hoofdstuk: ‘De geboorte van een nieuwe tijd’, als minder geslaagd worden beschouwd.
(Panorama der Nederlandse letteren. Verzorgd door Dr. J. Haantjes en Prof. Dr. W.A.P. Smit. Amsterdam 1948).
IX.
Het is onjuist de figuur van Joh. Brugman onder te brengen in een hoofdstuk over de Moderne Devotie.
(Panorama der Nederlandse letteren. Verzorgd door Dr. J. Haantjes en Prof. Dr. W.A.P. Smit. Amsterdam 1948).
(P. van Overzee, Het Humanisme als levensbeschouwing in de Nederlanden. I: Moderne Devotie; Bijbels Humanisme; Humanistisch Christendom. Amsterdam 1948).
[pagina *3]
[p. *3]
X.
Voor een wetenschappelijke bibliotheek is een wijze van catalogiseren gewenst, die de boektitel zoveel mogelijk intact laat.
XI.
In een wetenschappelijke bibliotheek dienen drie, volgens verschillend uitgangspunt ingerichte catalogi ter beschikking van de gebruikers te staan: een alphabetische, een systematische en een trefwoordencatalogus.
XII.
Het ware te wensen, dat de Overheid ten aanzien van de zedelijke volksgezondheid eenzelfde zorg aan de dag legde als met betrekking tot de lichamelijke.
Auteursrecht onbekend