Medenblicker scharre-zoodtje

[p. 154]

Cap. IIIJ.

Stem: o Kercke Christi! bloemken pure. Of, 66. Psalm.
Ofte, 10. Geboden.

WEer-lief-de liefd' met liefd' vermeerdert,
Sy weckt, sy treckt, sy kleeft, sy geeft
Sy lieft, sy looft, sy werdt vereerdert,
Om dat haer lief-geloof-de leeft;
Die seyt, ghy schoon' en Hemel-weer-de,
Inwendigh en uytwendigh schoon,
Wat is, of sal der zijn op

[p. 155]

 

 

eerde,

 

Dat lijck van uwe schoonte toon.

 

 

 

2.

 

Uw' oogen, hayren, tanden, lippen,

 

De slaep des hoofts, uw' hals, u borst,

 

Zijn u als seven-geestes stippen

 

Des seven-oogig Lams en Vorsts.

 

Uw' oogen, als der Duyven, stralen

 

Van tusschen uwe vlechten heen;

 

't Verstant en oordeel twee gemalen,

 

Kuysch, suyver, zedigh in de re'en.

 

 

 

3.

 

Uw' hayren, uwes hoofts-cieraden,

 

Des Godsdienst uyterlijk gewaet,

 

Zijn even, als der Gileaden

 

Bergh-geyten-hayren, in gelaet.

2

U tanden reyn en af-geschrapen,

 

Herkauwend' geestelijcke spijs,

 

Als woschen en geschoren Schapen,

 

Die geven vruchtbaerheyts bewijs.

 

 

 

4.

3

Uw' lippen, suyv're leerings-spraken,

 

Sich spreyden als een bloosigh snoer

 

Van 't roode brandige Scharlaken,

 

Den slaep uw's hoofts, der schaemten vloer,

 

Met wittig-rood, wil blijcken laten,

 

Doch sparighlijck uw' sedigh'en,

 

Gelijck de korlen van Granaten

 

Blick-bloosen in gesneden le'en.

 

 

[p. 156]

 

5.

4

Uw' hals verwachtens onderstuttingh,

 

Als Davids tooren, op-gebout

 

Met Wapen-tuygen, tot beschuttingh

 

Rondassen, Schilden, set haer stout.

5

Uw' borsten soete-melckse-flessen,

 

Daer ghy de Zielen mede sooght,

 

Der beyder Testamenten lessen:

 

Beschaffen voedtsel in de drooght.

 

 

 

6.

 

Gelijck der Tweelingen, of Welpen,

 

Van wel-gevoedert Rhee, of Geyt,

 

Om met het soet de dorst te stelpen,

 

Als onder Lelyen geweyt,

 

Maer Lief, van my soo seer gepresen

 

Verwacht de Bruyloft niet te vroeg,

 

Tot dat sal aengekomen wesen

 

Des werelts avont, houd' u smoeg.

 

 

 

7.

6

Terwijl de schaduwen vervlieden

 

Sal op der Mirren Hemel-bergh,

 

En Wieroock-heuvel, het geschieden

 

Dat ick mijn Godt u vrydom vergh.

7

Ghy schoone, ghy geheelijck schoone

 

Vriendin, wiens sonden ick bedeck,

 

Ick sal u mijnen Vader toonen

 

Reyn, sonder rimpel ende vleck.

 

 

 

8.

8

Vergaderd' dan tot uwen besten,

 

Van Libanon, van Amana,

 

Van Senir, Hermon, van gewesten,

 

Des wilden volcx, en by my sta.

9

Ghy hebt my 't herte wegh-genomen,

 

O mijne Suster! uw' geloof,

[p. 157]

 

Een uwer oogen, is gekomen

 

Met hals-cieraedt, ten herten-roof.

 

 

 

9.

10

O Bruydt! u liefd' hoe uytgesteken,

 

Hoe smaeck-vermaeck'lijck boven Wijn,

 

Vw' Oly-reuck, hoe soet, geleken

 

By alle speceryen zijn?

11

U lippen, die mijn roem verbreyden,

 

Die druypen, als den honigh-seem.

 

Uw' kleed'ren reucken sich verspreyden

 

Als die van Libanons gebe'en.

 

 

 

10.

12

Mijn Suster, als een Hof besloten,

 

Als een verzegelde Fonteyn,

 

Met mijn genaden over-goten,

 

Zijt met de Werelt niet gemeyn.

13

Uw' scheuten, als der Paradijsen

 

Granaten-booms met ed'le vrucht.

14

Vw' kinder-planten geurigh rijsen,

 

En sy vervrolijcken de lucht.

 

 

 

11.

15

Wel lief! ghy springh-fonteyn der Hoven,

 

Ghy levendige Water-put!

 

Die als uyt Libanon van boven

 

Besproeyt u Kruyden-hofs beschut.

 

Laet waeyen uwes Geestes winden

 

Van Noord en Zuyden, door het Hof,

 

Op dat ghy komende meugt vinden

 

Der ed'le vruchten rijcken stof.