Medenblicker scharre-zoodtje
(1650)–Hendrick Jansz. Prins–
AuteursrechtvrijStem, psalm 100. Of als volght.
GHy al die zijt tot vreuchd' gesint,
Bemerckt, en op u herte bint,
| |
[pagina 134]
| |
 Des grooten Gods Genaden-troon
In 't senden van sijn lieve Soon.
2.
Laet uwe sanghen zijn bereyt
Tot lof van sijne Majesteyt.
Wilt in u lof, en nu, en voort,
Ghedachtigh zijn aen sijn Geboort'.
3.
Siet op de vijf-mael vijfde dagh
Der leste maendt, verschoven lagh
Te Bethlehem, 't beloofde Kindt,
Van Godt gezeghent en bemindt.
4.
De Maeght, in dese goede tijt,
Met haren Soon ghebenedijt,
Gingh soecken eene goedt logijs
Naer alle Reysenaren wijs.
5.
Maer siet, hoe dat het quam te pas,
Voor haer niet eene plaetse was;
Daer was voor haer geen ruymt' met al
Dan in een vuyle Beesten-stal.
6.
Daer heeft de Maget, in der nacht,
Een Soon ter Werelt voort-gebracht:
Die na Godts eeuwigh Hemel-raet,
In onser aller plaetse staet.
| |
[pagina 135]
| |
7.
By Bethlehem, in 't open velt,
Daer waren Herderen ghestelt,
Die door den Engel, Hemelsch-Geest,
Den blijden Bode, zijn bevreest.
8.
Gaet henen sonder vrees, hy seyde,
Na Bethlehem, en niet verbeydt;
Daer sult ghy vinden zijn gebaart,
Den Iesus, 't kindt van soeter aert.
9.
Sy gaen dan, vrolijck van gemoet,
Te soecken 't kleyne Kindtjen soet,
En vinden, na des Engels woort,
Ons Salighmakers nieu-gheboort'.
10.
Daer was hy in een krib gheleyt,
En oock Maria gantsch bereyt
Om wel te passen op sijn lijf,
Nu zijnde Moeder, Maeght, en Wijf.
11.
Drie wijsen quamen verd' van 't Oost,
Door eenen Star geleyt, getroost.
Sy rusten niet eenen dagh,
Tot dat' se waren daer hy lagh.
12.
Gekomen zijnde tot de plaets,
Sy wierpen, sonder veel ghelaets,
In ned'righeyt voor sijnen voet,
Haer Gouden gift, en reucken soet.
13.
Sy sien den grooten Heer van Al,
Vernedert in een Beesten-stal;
Een soet exempel voor de mensch
Die niet en heeft sijn wil, of wensch.
| |
[pagina 136]
| |
14.
Geen kostelijck gewaet, of kleedt,
Was voor ons' aller Heer gereedt;
Geen melody, gheen harmony,
Tot dat de Engels singen bly:
15.
Eer zy den Heer in 't Hemelrijck,
En vreed' op Aerden al gelijck,
Den menschen, Godes wel-geval,
En Aerd', en Hemel, voegen sal.
16.
Het hooren van dit Engels lof,
Gaf allen menschen kind'ren stof
Tot prijs, en eer, van haren Godt,
Dien hy sijn Sone geeft ten lodt.
17.
Dies laet een yeder vrouw, oft man,
Gedencken, die ghedencken kan,
Sijn heylighleven, en gedoen,
Sijn doodt, ons arme sondaers soen.
18.
Neemt eens, o mensche! dat ghy laeght
Seer vast gevanghen, aengeklaeght
Ter doot, en dat geen menschen-waerd'
V kost randt-soenen op der aerd':
19.
Ten zy by uw' party, ghy vondt,
Die u te lossen noch bestondt,
Met storten van sijns herten-bloedt,
En leven laten t'uwen goedt.
20.
Dit heeft ons Christi liefd' gedaen.
Wel waerdigh om ter Hel te gaen.
Geschreven doch in 's Levens-boeck.
Hy is geworden onsen vloeck.
| |
[pagina 137]
| |
21.
Terwijl hy op der Aerden gaet,
Hy niet een uyr verlooren laet
In vasten, bidden, al den tijt
Van sijnen leven hy verslijt.
22.
By daegh hy in den Tempel leerd',
En ons met wonderen vereerd':
De Blinde gaf hy het ghesicht,
En maeckt' der Lamme voeten licht.
23.
Hy heelde der Melaetsen huydt,
En dreef met macht de Duyvels uyt,
Hy weckte Lazrum uyt het graf,
Hy 't siecke volck gesontheyt gaf.
24.
En schoon hy dese daden wrocht,
Van Iudas is hy noch gesocht,
Die hem een groet en kusse biedt,
Op dat hy onsen Heer verriedt.
25.
Men leydt hem in den Rechters-hal,
Als d'aldersnoodtse mensch van al;
Daer gaf men vonnis voor het huys,
Dat hy soud' sterven aen het kruys.
26.
Men bracht hem op het galghe-velt,
Met groote smaedtheyt en gewelt,
Met bitterheyt, en allen hoon,
Gekroont met een Doornen-kroon.
27.
Men maeckt hem handen, voeten vast,
Sijn lichaem tot een eyghen last:
En tot vermeerderingh van smert,
Men stack hem met een speer in 't hert.
| |
[pagina 138]
| |
28.
Sijn liefde sien en hooren wy,
Om ons van sond' te maken vry,
Door 't storten van sijns herten-bloedt,
Tot ons' gheluck en hooghste goedt.
29.
Hy is na Godes wel-geval,
Een Salighmaker van ons al.
Al' eer, en lof, en heerlijckheyt,
Zy hem tot in der eeuwigheyt.
|
|