Medenblicker scharre-zoodtje
(1650)–Hendrick Jansz. Prins–
AuteursrechtvrijStemme: Psalm 6. of, schoon lief wilt my troost geven.
WAt is, o Christen-menschen,
Na veel vergeefsche wenschen,
Dat uwe Ziele troost
In leven en in sterven,
In heen en we'er te swerven,
Na Westen en het Oost.
't Is dat ick niet de mijne,
Noch d'uwe, noch de sijne,
Maer Jesu Christi ben;
Des trouwen Salighmaeckers,
Des lijf en Ziel-bewaeckers,
Die 'k voor de mijne ken.
| |
[pagina 24]
| |
Die met sijn dierbaer bloede
Voor my, te mijnen goede
Den Rechter heeft betaelt:
Mijn vyandt overwonnen,
Doodt, Duyvel, Hel verslonnen,
De saligheyt behaelt.
Die my noch komt bewaren,
Dat geene mijner haeren
Vergeefs op aerden val:
Die alle mijne quaden
Van hinder ende schaden
Ten besten wenden sal.
Die mij van 't eeuwigh leven
Heeft sekerheyt ghegeven,
Door sijnen goeden Gheest:
Om my alsoo te leyden
Dat lijf en Ziele beyde
Hem dienen onbevreest.
Wat is u dan al noodigh,
Om levendigh, niet doodigh,
In alle levens pijn,
In alle Ziels-beswaren,
In alle doodts-ghevaren
Dus wel ghetroost te zijn?
Tot desen troost, onweerdigh,
Gheraeck ick, als ick veerdigh
Bekenne mijn ellendt;
Gheloove mijn bevrijden;
En ben tot allen tijden
Tot danckbaerheydt gewendt.
d'Ellende van mijn sonde
Ick uyt de Wet verstonde,
Door gheestelijck ghesicht:
Hoe verr' ick ben gheweken
In veelderley ghebreken,
Van mijn gheboden plicht.
| |
[pagina 25]
| |
Dus was ick niet gheschapen;
Maer door 't verboden gapen
Van Adam. is het beeldt
Der deuchd' in hem versturven;
En mijn natuer bedurven;
Als van hem voort gheteelt.
Soo dat met hert, en sinnen,
Ick niet en kan beminnen
Het Geestelijcke goedt;
Veel minder doen: al vooren
Ick weder werd' ghebooren,
Van herten en ghemoedt.
>Hier over was de Heere
Vertoorent, wonder seere,
En dreyghde my den vloeck:
Om dat ick niet ghebleven
Was, in het gheen geschreven
Is, in sijn Wetten-boeck.
Hy is ja wel ghenadigh,
Maer sijn gherecht gestadigh,
Wil een gherechte straf:
Dies moest' ick of betalen,
Of sulcken Borghe halen
Die mijne schuldt deed' af.
Gheen Engel in den Hemel,
Geen mensch, noch aerdt-gewemel,
Dat machtigh was te doen.
Reyn-Mensche-Godt ghepresen,
Most mijne Heylandt wesen,
Die my met Godt versoen.
Reyn, om voor my te goeden;
Mensch, om voor my te bloeden;
Godt, om voor my te staen:
Dat sijn goedt, bloedt en krachten
My 't leven weder-brachten,
Dat van my was vergaen.
| |
[pagina 26]
| |
Sulck eenen quam verklare
De blijde tijdinghs mare,
Te zijn Godts eyghen Soon;
Die daer toe was verkooren,
En reyne Mensch gebooren
Om draghen 't sonden-loon.
Hy salight my alleene,
Als ick met hem vereene
Door een oprecht gheloof.
Hy doet my door vertrouwen,
Door vast aen hem te houwen,
Niet werden tot een roof.
Het geen ick moet ghelooven,
Dat is van Godt hier boven,
En van sijn waerde Kerck.
Godt, Vader, Soon en Geeste,
Sijn Kercke, die de meeste
Is, in sijn Gunsten-werck.
Ick gh'loof van Godt den Vader
Dat hy is mijn Weldader,
Om Jesu Christi wil:
Die 't goede my sal gheven
En doen in 't quade leven,
Van herten vroet en stil.
Ick g'loof van Godt den Sone,
Dat hy mijn sal verschoone
Voor Godes swaer Gerecht:
Want Jesus is sijn Name,
Dies werdt door hem bequame
Mijn saeck by Godt beslecht.
Hier toe was hy ghesonden,
En werdt van mijn bevonden
Mijn Leeraer, Priester, Heer;
Die met sijn Leer, en Lijden,
En Scepter, doet verblijden,
Mijn droeve Ziele we'er.
| |
[pagina 27]
| |
Gheen beter kan ick wensche,
Want hy is Godt en Mensche,
In wien gheen sonde stack:
Die leven kond', en sterven,
En hy den Heer verwerven
Het gene my ontbrack.
Dit Ampt hy gingh volbrengen,
Door doen, en door ghehengen
Van Godes recht en straf.
In 't vleesch heeft hy geleden,
Met Doodt en Hel gestreden;
Geleghen in het graf.
Maer is ten derden daghen
Verresen; Op-gedraghen
Ten Hemel, daer hy sit,
By sijn en mijnen Vader,
En als een Sond'-ontlader
Voor mijnen sonden bidt.
Hy sal oock weder-komen,
Op dat ick op-genomen
Word', daer hy is gehuyst:
Dan sal mijn lijf van slijcke,
Hy maeckten 't sijn gelijcke,
Al was het gantsch vergruyst.
Ick g'loof van Godt den Geeste,
Dat hy is d'aldermeeste,
Die mijne Ziel verquickt:
Die mijn gemoedt verfrissen,
En mijnen voet bewissen
Sal, dat ick gae geschickt.
Ick g'loof van Godts Gemeynte,
Niet tegen-staend' haer kleynte,
Dat sy is Christi Bruyt:
Welck onder hare Leden,
Die vry voor Gode treden,
My oock onwaerdigh sluyt.
| |
[pagina 28]
| |
Dees' Bruydt heeft hy beschoncken,
Soo datse staet te proncken
Wel heer'lijck toe-bereyt;
Met heylige ghemeynheyt,
Met sonderlinghe reynheyt,
Verrijsingh, saligheyt.
Door 't loven van dit allen,
Is mijn het lodt gevallen,
In 't alderbeste deel:
Want vry werd' ick ghesproken,
Al heb ick schoon verbroken
Godts Wetten in 't geheel.
Niet mijner deuchden weerde
Soo hooghe my ver-eerde;
Maer des gheloovens handt:
Waer deur ick heb ontfanghen,
Met hertelijck verlanghen,
Mijn weedigen Heylandt.
Dit vry-ghenaeds geweten,
En maeckt my niet vermeten;
Maer tot de deught bereydt:
Want onverdiende gaven
Doen 't herte wacker draven,
Tot ware danckbaerheyt.
't Geloof heb ick verkreghen
Uyt Godes milden Zeghen,
Door werckingh van den Geest:
Die 't herte my door-boorde,
Als ick van sijnen Woorde
Toe-hoorder ben geweest.
Door dit gheloove levend',
Maer door sijn swackheyt bevend',
Heb ick een rechten treck
Na beyde Sacramenten;
Die daer als Zegel-prenten
Verstercken mijn ghebreck.
| |
[pagina 29]
| |
Den Doop heb ick ghenoten,
Met Water over-goten
In mijne jonghe Ieught:
En ben met Christi bloede,
Gewassen van Ghemoede,
Verbonden tot de deucht.
Het Avondtmael des Heeren
Dat houd' ick oock in eeren,
Om deur het Broodt en Wijn
Aen Christi doodt te dencken,
Om d'oude Mensch te krencken,
En meer vernieuwt te zijn.
Noch heb ick goedt behaghen,
Te doen, en te verdraghen,
De goede Kercke-tucht:
Als die voor d'onderhouwingh
Der Kerck, en haer opbouwingh'
Van herten ben beducht.
Door dees' ghenaeds bekennen,
Soo wil ick my gewennen,
Tot sonden haet en laet;
Tot deuchden, lust, en daden,
Ter eer van Godts ghenaden,
Tot mijn en 's naestens baet.
Dies sal ick my Godts Wetten
Altijdt voor ooghen setten,
Tot Spiegel en Lanteern;
Op datse my doen swichten
Van sonden, en verlichten
Te gaen Godts weghen geern.
Hier word' ick dan besteeden,
Weshalven in Gebeden
Ick my tot Godt begeef,
Dat ick in sijne krachten
Het goede mach betrachten,
Tot dat ick eeuwigh leef.
| |
[pagina 30]
| |
Ick ben oock wel ghenegen
Gerechtigheyt te plegen,
Met een bekeerde sin.
Doch al mijn neerstigh poogen,
Dat is voor Godes oogen
Een kleyn en slecht begin.
Ick bid', O Hemels-Vader,
Weest ghy mijn Herts-berader,
Ter eer van uwen Naem:
Wilt met u Rijcke komen,
Op dat ick sonder schromen
V wille gehoorsaem.
Wilt mijn oock kost en kleeren,
O! goede Godt vereeren,
Bewaren dach en nacht:
Vergeven mijn misdaden;
Verlossen van den quaden;
Want ghy hebt wil en macht.
Dit's mijn Geloofs belijden,
Terwijl ick heb te strijden
In 't aerdtsche droeve dal:
Waer op ick wil verhopen,
Na dese tijdts verloopen,
Des Hemels bly gheschal.
|
|