Medenblicker scharre-zoodtje

[p. 12]

Sonnet; Ghemaeckt en toe-gepast Op 't Medenblicker Scharre-Zoodtje.

KOmt Sanghers die den Geest meer als het lichaen achten,

Siet hier een brave Zood, op 't drooghe landt ghevist,

Berydt en toe-ghemaeckt, ghekoockt en op-gedist:

Op dat u waerde Ziel van lust niet soud' versmachten.

't Is gheestelijcke spijs, en daerom is 't betrachten

Te meer noodtsakelijck, want die sulck voedsel mist,

Al had' hy thien-mael meer aen d'yle romp verquist

Heeft niet dan het vergaen van hongher te verwachten.

En nademael ons Godt noch sulcke Mannen geeft,

Die schaffen 't gheen waer door ons Geest in vreughde leeft.

Soud' dat gheen dwaesheyt zijn dat wy daer slim op saghen?

Wel koopt dit Zoodtje dan, dat ghy'er vast aen kleeft;

En danckt haer die dit schreef, en die 't ghesongen heeft;

Soo doende, dan sult ghy en Godt en Mensch' behaghen.

Liefd' doet hake.