De werken. Deel 21. Brieven aan Cd. Busken Huet 1861-1868

[p. 135]

LXXX
Amsterdam, 21 September 1865.

Lieve Vriend!

Houd het mij ten goede dat ik het verleden week te druk had om de Brieven, die Gij nog eens wenscht in te zien, zondag mee te brengen. Waarom ik er mij dien dag niet over verontschuldigde? Maar wij amuseerden ons te goed, maar in het bosch als aan tafel hieldt Gij het gesprek te levendig, om Uwe gasten tijd te geven, aan onwillekeurige verzuimen te denken. En aan tafel? Hoe zette het rummetje de kroon op al het genotene, - wie drommel mogen toch de twee nuchteren geweest zijn, die ons, blijkens hunne op dezelfde hoogte blijvende cigaren, van den weg hebben bespied?

Er moet citroen in den honig gemengd zijn, en ook deze ontbrak niet..... Zekere tranen! Ik duid ze niet euvel, ik weet dat ik nooit volkomen de les van Beets zal leeren betrachten:

O wees niet hard voor vrouw'lijke ijdelheid!

Ik had mij zachter kunnen, moeten uitdrukken, maar au fond, had ik die verdiend?

Neen, en nogmaals neen, bij al de tranen die er gestort zijn, van die van Andromache af tot die van Zaïre toe, deze waren niet dichterlijk, ze waren ziekelijk.

En daarom, laat ons in de eerste weken nog niet naar den Haag gaan,¹ - de duivel zat niet in het rummetje, hij kwam er slechts door aan het licht:

‘Mevrouw! U moest waarlijk modern worden!’

Ik zou voor geen gekheid instaan, - en niet overal zou eene vigilante van Juf. Schneider ter hand zijn.

1 Bij Mevr. Bosboom.

[p. 136]

Amsterdam zal, hoop ik, spoedig gelegenheid bieden voor Mevr. Huet de onwillekeurige teleurstelling van 's-Hage op te wegen, - en conscience, ik kan niet anders!

En nu geen woord meer over een onderwerp dat U verpligt heeft tot schrijven, en mij deed uitroepen:

Ne forçons point notre talent

e. ce q.s.

Wanneer mogen wij de eerste proeve van ‘Nederlandsch Gekeuvel uit O.-I.’ te gemoed zien?

X. heeft geweigerd iets voor de betrekkingen van v.d. Brink te doen, ‘om zijn diepe immoraliteit!’

Hoe gretig zou een grooter vernuft deze gelegenheid hebben aangegrepen, om te bewijzen dat de pijl, die Bakhuizen niet in zijn eenvoudigheid afschoot, nooit tusschen de naden van het pantser was gedrongen!

Van vernuft gesproken, hoe ik U heden bij mij wenschte, toen ik Mr. J. van Lennep een bezoek bragt, die zijne kamer hield, ten gevolge van een val bij de opstijging van le Géant. De bank brak, en viel met hoevele onbeduidendheden loodzwaar op den ‘Nestor’ onzer letterkunde. Nestor? Gij hadt hem de indecentie moeten hooren vertellen, waaraan Dr. te Winkel zich te buiten ging, in zijn repliek op Alberdingk's speech, de dames hielden de zakdoeken voor het gezigt, de heeren, en V.L. niet het minst, dreigden het uit te barsten, wij Hollanders hebben geen voorvoegsel -

Als de eerste lettergreep van visite... En het bleef daar niet bij.

Vele groeten.

Van harte de Uwe.

Niet te vermelden in de jaarboeken van 't congres, noch in ‘'t Nederlandsch Gekeuvel.’