[Den reynen is alle dingh reyn]
Na de Wijse: Ick heb gedaen dat my nu rout.
Den reynen is alle dingh reyn,
Dit leert ons den tijdt best geraden,
Daerom bid ick Zee-man certeyn,
Wilt mijn kleyn verstant niet versmaden.
Maer treckt hier uyt tot u gewin,
En wilt alles ten besten mienen,
Doet als den By niet als de Spin,
Dan sal 't tot leeringe dienen.
Daer wordt niet van den Mensch, 't is waer,
Volmaeckt gedaen sonder gebreken,
Of veeltijdt sal den lasteraer
Noch al wat hebben om te spreken.
't Is waer, al mijn doen prijs ick niet,
Ick dool, eylaci! in veel dingen,
Nochtans ist uyt liefde geschiet,
Tot Godts eer-stichtingh en leeringen.
Godt heeft door sijn voorsienigheyt
Alles goets geschapen hier neven,
En heeft den mensch door sijn goedtheydt
Wt liefde veel gaven gegeven.
| |
Maer een mensch magh hem selven niet
Leven, noch die voor hem behouwen,
Maer tot los, prijs en eere siet,
Van Godt en sijn naesten in trouwen.
Godt heeft een yegelijck, 't is waer,
Sijn naesten op het hooghst bevolen,
Tot stichtingh en beteringh maer,
Om dat hy immers niet sou dolen.
Daer is ter werelt groot noch kleyn
Voor hem selven geschapen krachtigh,
Maer al tot prijs Godts certeyn,
En dienst van de menschen waerachtigh.
Siet aen de Sterren, Son en Maen,
Sy lichten al niet even velen,
Soo ist met alle dingh voortaen,
Nochtans ist Godts schepsel geheelen.
Christus die spreeckt tot onser leer,
Mattheus vijf-en-twintigh mede,
Van vijf twee en een pondt, 't is weer,
Hoe ongelijck dat sy 't besteden.
Och! mocht ick mijn pondtjen vruchtbaer,
Ter eeren Godts doch recht besteden,
Tot stichtingh van mijn naesten maer,
En mijner saligheydt in vreden.
Ick hebt van den Heere ontfaen,
Alles uyt genaden hier neven,
Maer ick moet weer nae Schrifts vermaen,
Van als voor Godt rekeningh geven.
Daerom bid ick, o! Prins en Heer,
Dat ick mijn pontjen doch vreedsame
Mach besteden, recht nae u leer,
Ter saligheydt, door Christum, Amen.
I.H. Pos.
|
|