|
| |
| |
| |
[Die den wille des Heeren]
Na de Wijse: Het Wet-boeck was verloren, &c.
Ghelijck Christus gaet leeren,
Veel slaghen met verseeren,
Maer al die weynigh weten,
Die sullen niet vry gaen,
Sy werden niet vergheten,
Voor Godt maer moeten staen,
Oock weynigh sijn ghesmeten,
Ick kan niemandt be-oogen,
Onder 's Menschen ghetal,
Die met recht seggen moghen,
Ick weet doch niet met al,
Die natuer sal 't betooghen,
En daer wel spreecken sal.
De tijdt sal het wel leeren,
Goet en 't quaedt van de sondt,
Seydt elck sonder deeren,
Maer de daedt spreeckt terstont.
| |
| |
Of wy al schoon veel spreken,
't Schort ons aen 't weten niet,
Maer ons eyghen ghebreken,
Ons swackheydt en verdriet,
't Zy onder wijs of leken,
't Goedt doen weynigh geschiet.
't Weten sal ons niet baten,
Soo wy daer niet nae doen,
Men mach hem niet verlaten.
Op 't weten noch vermoen,
Dat sticht na Schrifts bevroen.
't Weten heb ick ontfangen
Maer, eylaci! mijn gangen,
En mijn swackheydt onsoet
Voor u, dus ben ick bange
Dat ick veel treuren moet.
O! Heere, wilt ghy treden
Met my in 't oordeel groot,
Soo verwacht ick den doodt,
Dat beken ick seer bloodt.
O! Heer, ick ben niet weerdig
Als ick aensie rechtveerdigh,
| |
| |
Voor u beschaemt expeerdigh,
O! Heer, zijt my genadigh,
Arme sondaer seer snoodt,
Door uwen Geest weldadigh,
Troost my in desen noodt,
Ben ick, en seer misdadigh,
Voor u, mijn Godt seer groot.
Sal ick 't voor blijdtschap achten,
Al 's werelts aenstoot seer,
Ick ben te kleyn van machten,
Mijn swackheydt is te teer,
Verleent my nieuwe krachten,
Tot u met vast vertrouwen,
Door Christum toe-geseydt.
Dat's den rechten Biecht-vader,
Die weet ons weten klaer,
Een goedt en wijs berader,
Ons voorspraeck by den Vaer,
Prince, Godt hoogh geseten,
| |
| |
Dat ons verstant en weten,
Dient tot een saligh ent.
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij