Middelieër liedboek
(1651)–J.H. Pos–
[pagina 226]
| |
Van alle druck ontladen,
Ons lijden niet versmaden,
Want ghy ghenadigh zijt,
Ghy toont ons u goetheyt na wenschen,
Maer wy arreme swacke menschen,
Zijn ondanckbaer en teer,
Dat bevind ick, o! Heer.
Syrach die seydt,
's Menschen barmhertigheden,
Gaet over sijns naesten leden,
Maer 't is seer haest ghedaen,
Maer Godts goetheydt,
Sijn ghenade en vrede,
Sijn barmhertigheydt mede,
Sal eeuwigh blijven staen,
Men moet op Godts gena vertrouwen,
En sijn gheboden onderhouwen,
Hy is een krachtigh Heer,
En siet alles van veer.
Als men aensiet,
Godts goetheyt boven maten,
't Gaet boven alle praten,
En menschelijck verstandt,
Wy zijn doch niet
Anders dan swacke vaten,
Op ons selfs verlaten,
En moghen wy niet, want
Wy zijn hier doch onnutte slaven,
Die altijdt nae het aerdtsche graven,
Boos van natuur en aert,
Dat niet veel goets en baert.
Dat siet men klaer,
En daghelijcks waerachtigh,
| |
[pagina 227]
| |
Hoe veel menschen, 't is klachtigh,
Weynigh tot deught hem spoet,
O! Heer, 't is waer,
Ghy zijt een Heer Almachtigh,
V woordt dat seydt seer krachtigh,
Vreest Godt en liefde doet,
Want dat is de Wet en Propheten,
De hooftsom van alle het weten,
Iae het grootste ghebodt,
En van de schrift het slot.
Als ick aenschou,
En de Schrift gae door-gronden,
En nae 't ghemeen oorkonden,
Dat liefd het beste is,
Op Godt vertrou,
In liefden werdt bevonden,
En goe doe t'allen stonden,
Dat houd ick voor ghewis,
Liefd en goet-doen moet men betoonen,
Soo sal Godt met ghenaden loonen,
Dat is het principael,
En 't slot van altemael.
Oft men schoon spreeckt
Met mensch en Enghels talen,
Gheloofd al sonder falen
Alles wat de Schrift seydt,
Als ons ontbreeckt
Goet-doen sonder betalen,
En in de liefde dwalen,
Soo ist al ydelheydt,
Op liefd en weldoen moet men bouwen,
En vast op Godts gena vertrouwen,
Dat is den besten raet,
| |
[pagina 228]
| |
Goet doen en laten 't quaet.
Wel-doen is goet,
En 't wordt oock seer ghepresen,
Salomon stelt by desen,
Vrolijckheydt voor haer loon,
Boven al moet
Men Godt van herten vreesen,
Soo sal men saligh wesen,
Door Godts ghenaden schoon,
Daerom hoop ick met groot verlangen,
Door Gods gena Gods rijck t'ontfangen,
Door mijn wercken, och! neen,
O! lacy, die zijn kleen.
Ons doen is niet,
Moch alle ons hanteren,
De Schrift gaet ons oock leeren,
Een mensch hem wel beroemt,
In sijn hert, siet,
Maer Godt moet ons regeeren,
Ons willen en begeeren,
Want 't goet doch van Godt komt,
Laet ons goet-doen sonder verdrieten,
Soo sullen wy een schat ghenieten,
Door Godts ghenadigheyt,
Die duurt in eeuwigheyt.
Daer sullen twee
Schatten worden ghegheven,
d'Een is het eeuwigh leven,
d'Ander de eeuwighe doot,
Ellick brenght mee,
't Gheen dat hy heeft bedreven,
Alsoo men vindt beschreven,
Het onderscheyt is groot,
| |
[pagina 229]
| |
Niemandt mach op een ander stenen,
Ellick moet met sijn packjen henen,
't Zy licht of swaer ghelaen,
Daer nae sal hy ontfaen.
O! dat men docht
Op 't gheen men sal ontfanghen,
En stelden sijne ganghen
Om te zijn 's Heeren vrient,
En dat men socht Godts Rijcke met verlangen,
Gheen twee Heeren aenhangen,
't Welck doch niet en dient,
Weldoen heeft altijdt sijn belooningh,
Want by den Heer is gheen verschooningh,
Dus mensch wat ghy voorwendt,
Denckt doch altijdt op 't endt.
Het eynde sal
Den last doch moeten draghen,
Daerom eer wy 't beklaghen,
Laet ons neerstigh toe-sien,
Dat wy voor al
Godt vreesen en behaghen,
In 't goet-doen nniet vertraghen,
Ons naesten liefde bien,
Soo sal men wel gena verwerven,
Gherustigh leven ende sterven,
By Godt en by den mensch,
Alles hebben nae wensch.
Lof Godt Princier,
In eeuwigheydt ghepresen,
Ghy die zijt hoogh gheresen,
Boven in 's Hemels Throon,
Wilt ons doch hier
Van alle druck ghenesen,
| |
[pagina 230]
| |
En ons genadigh wesen,
Door Christum uwen Soon,
Dat bid ick met alle vromen,
Dat ick door u genae mach komen
In u eeuwige vree,
Amen, segh ick hier mee.
I.H. Pos. |
|