|
| |
[Wt liefde van u jonge jeught]
Nae de Wijse: Van den Schilder, &c.
Wt liefde van u jonge jeught
Wil ick een Liedeken gaen singen
Ter eeren Godts, op dat ghy meught
V tijdt niet ledigh overbringen,
Met ydelheyt nae 's werelts list,
Noch in luyheydt u tijdt verquist.
Want ledigheydt en hooveerdy
Dat brenght de Dochters tot on-eeren,
En de Knechten tot boevery,
En is contrari 't woort des Heeren,
't Welck doch immers niet en dient,
Die wesen wil des Heeren vrient.
| |
| |
Want de jonckheydt, nae wijsen raedt,
Wort by schoon Pampier vergeleken,
Watmer in vindt, 't zy goet of quaedt,
't Wort van een yegelijck bekeken,
Hierom, o! jeught, van u jonckheyt,
Verciert u met der deughden kleyt.
Soeckt altijdt by den Wijsen raedt,
Als Syrach en Tobias mede,
Paulus reden niet versmaedt,
Waer dat ghy zijt soeckt altijdt vrede,
En geeft laster noch ergernis,
Maer soeckt voor al dat noodigh is.
Kiest met Maria 't beste goedt,
Als Sara en Susanna mede,
Die sochten den Heer met ootmoedt,
Als Rachel en Hester oock dede,
Die waren verciert met eerbaerheydt,
't Welck nu blinckt in der eeuwigheydt.
Ter contrari aen Dina siet,
Die gingh om ydelheyt t'aenschouwen,
Sichem die bracht haer in 't verdriet,
Maer 't is haer beyde haest berouwen.
Soo ist met 's werelts ydelheydt,
Die wort dickwils te laet beschreyt.
Want 's werelts lust doch niet bestaet,
Als men daghelijcks siet voor ooghen,
Gelijck een Bloem die haest vergaet,
En lichtelijcken kan verdrooghen,
Soo is 't met 's menschen leven siet,
Dat heden is, en morgen niet.
Want sterven moet men gewis,
Wy hebben hier niet aers te wachten,
En als den tijdt verloopen is
| |
| |
Soo hoort men daghelijcks veel klachten,
Och! waer heb ick mijn tijdt ghebrocht,
Dat ick my niet beter bedocht.
Daerom als ghenoegh werdt gheseyt,
Betert u wesen en u leven,
En wandelt met gherechtigheyt,
Soo wordt ghy van elck ghepresen,
Bewijst met werck en daet altijt,
Dat ghy oprecht van herten zijt.
En vergheet oock malkander niet
In deught en eere te vermanen,
En troost malkaer al in 't verdriet,
Wilt altijdt nae het beste ramen,
V altijdt in den Heer verheught.
Zijt vrolijck doch in eer en deught.
Doet altijdt als de Schrift u seydt,
En wilt u van de werelt wachten,
Op datse u niet en verleydt,
't Zy met woorden ofte ghedachten,
En houdt u selven onbevleckt,
Op dat u schand niet wordt ontdeckt.
Vreest altijt Godt, houdt sijn gebodt,
Dat is het slot van de Schrifture,
Want hy heeft u gheroepen tot
Sijn ghenaden uyt liefden pure,
Komt en besit mijn heerlijckheydt,
Van nu tot in der eeuwigheydt.
Oorlof, o! jeught, in deught hier mee,
Wil ick u den Heere bevelen,
En ick wensch u des Heeren vree,
Die wil u sijn Rijcke uyt-deelen,
Dat ghy meught hooren al ghelijck,
Komt en besit mijns Vaders Rijck.
| |
| |
Prince, maeckt ons hier toe bequaem,
Door u liefde, o! Heer, ghepresen,
En dat wy uwen hooghen naem,
Altijdt met ernst moghen vreesen,
Ons doch met ghenaden aensiet,
Amen, hier mee eynd ick dit Liedt.
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij