|
| |
| |
| |
[O Hollandt schoon, ghy Princelijck Landtsdouwe]
Nae de Wijse: Antwerpen rijck. Of, De Heydenen zijn.
O Hollandt schoon, ghy Princelijck Landtsdouwe,
Ghy spant de kroon, alsoo men mach aenschouwen,
V koop-luy fier, en borgers triumpheren,
Sitten alhier, als Princen ende Heeren,
Brageren seer hooghmoedigh,
Hollandts gelijck, en kan ick niet be-oogen,
Door sijn trafijck, neerstigheydt en vermogen,
In handel swaer, en neeringh groot om sommen,
Maer 't moet, 't is waer, meest vande Zee-vaert kommen,
Dat's mijn meeningh certeyn,
't Lants welvaert kracht en eeren,
Dus Hollant wel toe siet,
Versuymt die Zee-vaert niet,
Ghy meught hem niet ontberen.
De Zee-vaert schoon, doet Hollandt seer floreren,
't Geeft oock goet loon, alle die hem hanteren,
't Brenght neeringh in, van veelderleye waren,
| |
| |
't Geeft goet gewin, alsse behouwen varen,
Daerom Hollandt siet toe,
Ghy zijt een Mellick-koe,
Ghy moet veel aenstoot lijden,
't Is al, geeft, geeft Hollandt,
't Is geeft aen alle zijden.
't Is waer, men geeft veel chijns, en schattingh mede,
Daer tegen leeft men hier in rust en vrede,
Vry openbaer, niemandt wordt hier verschoven,
Men moet voorwaer, den Heer danken en loven
Bewaert met sijner handt,
Als een Heer der Heyrscharen,
Dus mijn Vader-landt goet,
Vreest Godt en schout hooghmoet,
Hollants hooghmoet, is seer by mijnen tijden,
In overvloet, vermeert aen alle zijden,
Seer heerlijck, want stee-man en boer in desen,
Men siet niemandt, die de minste wil wesen,
O! mijn Vader-landt weert,
Hooghmoedigh en verheven,
Denckt wat Salomon seydt:
Doet den mensch dickwils sneven.
Daer sneven veel, door overvloet in sonden,
Daer leven veel, hooghmoedigh ongebonden,
In onderstant, die geen rekeningh maken,
Gewis Hollandt, daer komt een tijdt van wraken,
| |
| |
Den Wreker kijckt seer gau,
Den Schrijver schrijft seer nau,
't Is waar, hy wil wel borghen,
Hy swijght wel eenen tijdt,
Maer hy en schelt niet quijt,
Hollandt, 't is tijdt om sorghen.
Ick sorgh seer, voor mijn Vaderlandt schoone,
Dat Godt de Heer, wech nemen sal u kroone,
Om u hooghmoedt, en rekeningh sal houwen,
Want overvloedt, brenght veel menschen in rouwen,
Ghelijck Duynkercken snoot,
Veel vreught in lijden groot,
Den Turck slaet niet mis,
Denckt Hollandt dat het is
Om u sonden hooghmoedigh.
Hollandt slaet ga, op de verleden werelt,
Op Sodoma, Ninive groot beperelt,
En Babels rijck, 't landt van Beloften schoone,
Tyron ghelijck, Ierusalem die kroone,
Sy zijn om haer hooghmoet
Ghestraft van Godt onsoet,
't Zijn exempels en leeren,
O! mijn Vaderlandt schoon,
Vreest Godt, en siet op 't loon,
't Fortuyn kan haest verkeeren.
Siet noch, wat naer, op Duytslandt hoogh verheven,
Het is voorwaer tot in de grondt verdreven,
Bohemen siet, en Westphalen mispresen,
| |
| |
Hollandt denckt niet, wy zijn beter als desen,
Wordt oock hard aengherant,
Waeckt op, vreest Godt, doet boet,
Waeckt op of 't sal u rouwen.
Bidt voor den Prins, en Generale Staten,
Dat Godt na wins, haer wil komen te baten,
Met sijn verstandt, en wijsheyt nae sijn leere,
Dat sy het landt, doch wijsselijck regeeren,
Soo 't voor den Heer behaeght,
Voor haer ter saligheden,
In liefd, eendracht en vrede.
Prince mijn God, en Heere der Heyrscharen,
Wilt ons in 't slot, ghenadelijck bewaren,
En 't Vaderlandt, dat's mijn bede en wenschen,
Vreed en bestandt, gheeft ons met alle Menschen,
Door Iesum Christum, Amen.
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij