|
| |
| |
| |
[Wie met de vreese Godts om-gaet]
Nae de Wijse: Mijn Godt getrouw, verlaet my niet.
Wie met de vreese Godts om-gaet,
Die leert wijsheydt, maer hy moet lijden,
Daerom worde Ioseph versmaet,
Van sijn broeders verkocht uyt nijde,
Maer Godt verheughde, met vreughde
Oprechte wijsheydt, eer en deughde.
Hy vreesde Godt met neerstigheydt,
En diende sijnen Heer getrouwe,
Sijn Meesters wijs door onkuyshetdt,
En boosen raedt, quam hy in rouwe,
Gevangen, misdadigh, versmadigh
Hy lagh, maer Godt aensagh,
En was Ioseph hier in ghenadigh.
Pharao droomde op die tijdt,
Sijn waerseggers konden 't niet seggen,
Ioseph van Godt gebenedijdt,
Gingh den Coningh sijn droom uytleggen,
Pharo sprack krachtigh, aendachtigh,
En seer, ghy sult een Heer
Wesen over mijn Landt waerachtigh.
Niemandt en sal daer van de mijn
Hooger wesen dan ghy hier neven,
Alleen mijn Stoel sal hooger zijn,
Sprack hy, en heeft Ioseph verheven,
Gaf hem in desen, gepresen
Een Vrouw, maer seer getrouw,
Diende hy sijnen Heer met vreesen.
| |
| |
Niemandt en was Ioseph gelijck,
In wijsheydt, in trouwe en eere,
Hy was het landt profijtelijck,
En seer voorsichtigh in 't regeeren,
Hy heeft seer spoedigh, om voedigh
Bereydt, door Godts goedtheydt,
Veel Kooren in 't landt overvloedigh.
Maer daer quam eenen dieren tijdt
Over 't geheele Landt wilt hooren,
Doen quam ellick neerstigh met vlijt,
En kochten van Ioseph het kooren,
Sijn Broeders die quamen, te samen
Van veer, tot dees Landts-heer,
Maer niemandt kond Ioseph met namen.
O! vreese Godts, hoe goet zijt ghy,
Die niemandt quaedt met quaet wilt loonen,
Ioseph die konde haer, maer sy
Konden hem niet noch haer verschoonen,
Hy sprack seer krachtigh, aendachtigh
En Broeder noch, seght my waerachtigh.
Sy deden hem van als verhael,
Maer een bleef gevangen om reden,
Sy quamen weer ten tweeden-mael
Met Benjamin sijn Broeder mede,
Hy sprack met eenen, alleenen
Tot haer, vriendelijck, maer
Van herten, en begon te weenen.
Ick ben Ioseph u Broeder, siet,
Die ghy verkocht hebt in voortijden,
Maer nu en vreest noch sorght niet,
Godt was met my in al mijn lijden,
Heeft my hier neven, gegeven
| |
| |
Seer rijck, ghenadelijck,
Tot een Heer over 't landt verheven.
Sy stonden seer bevreest in als,
Maer hy sprack vriendelijck en goedigh,
Hy viel Benjamin om den hals,
Kust hem met veel tranen ootmoedigh,
Hy sprack met reden, in vreden
Tot haer, seght dit mijn Vaer,
Alle mijn macht en heerlijckheden.
Dit gerucht quam voor Pharone,
Die sprack tot Ioseph als den vromen,
Laet u Vder met goedt en Vee,
Hier in het landt by ons vry komen,
Ioseph seer schoone, 't landts kroone
Gheeft haer, dat sy aldaer,
Met Wijf en Kinderen mogen woonen.
Ioseph bedanckte Pharao goet,
Israel quam van herten spoedigh,
Ioseph die toogh hem in 't ghemoet,
Ontfingh sijn Vader seer ootmoedigh,
Iacob sprack heden, om reden,
Midts dien, nu ick u sien,
Wil ick geeren sterven in vreden.
O! Prince goet, dit's t'onser leer,
Laet ons den Heer van herten vreesen,
Want wie hem vreest in sijn begeer,
Die sal hy wel ghenadigh wesen,
Dus ist gheraden, met daden
Beleeft, bidt Godt die 't gheeft,
Om rechte wijsheydt en ghenade.
I.H. Pos
|
|
Auteursrechtvrij