| |
[Ick lach op eenen morghen]
Na de Wijse: Als 't begint.
Ick lach op eenen morghen
Voor Godt in den ghepeys,
Mijn hert dat was vol sorghen
Als ick dacht op die reys,
Dien ick sal doen en op die dagh,
Die voor my is verborghen,
Ick docht den tijdt verleden,
Aen Loth met sijn Huysvrou,
Van ses hondert duysent vailiant,
En quam maer twee met vreden
Ik docht, ick heb eertijden
Hier van d'uytlegh sien staen,
Den eenen wegh was wijde,
Ick sagh op 't eynd, en docht, o! Heer,
Op 't lijden en verblijden,
Eener sprack, Heere, goet,
Salder veel saligh wesen,
Schickt u daer nae met spoet,
Veel sullen daer wilt dit verstaen,
| |
| |
Want den wegh is seer brede
Veel sullen desen treden,
Gelijck als Christus seydt:
De poort is engh den wegh is smal,
Die leydt ter saligheden,
Men vint meer aerd wilt hooren
Als goudt, seyt Asdras klaer;
Christus waerschout te vooren,
Tot ons leeringh, 't is waer,
Datter veel geroepen zijn,
Maer weynigh uytverkoren,
Dat deed' mijn herte pijn/
Esdras toont ons met reden
Een stadt vol aller goedt,
Maer den wegh is niet brede,
Smal als eens menschen voet,
Aen d'een zijd water, en d'ander vyer;
Die van desen wegh treden,
Vallen in doodts dangier.
Voorsichtigh moet hy wesen
Onbevleckt in Godts vreesen
Wie sijn handt aen den ploegh wil slaen,
En te rugh siet in desen,
Sal Godts Rijck niet ontfaen.
| |
| |
Voor Godt neerstigh met spoet,
In liefd oprecht na Christus raet,
O! ghy mijn Godt Almachtigh
Van hert en nieren krachtigh,
Doorsoeckt alles met vlijt,
Ghy weet dat ick mijn saligheydt
Soeck met herten aendachtigh,
Doch na mijnder swackheydt.
Maer, Heere, wilt ghy treden
Met my in ' oordeel bloot,
Soo verwacht ick den doodt,
Ick ben, 't is waer, een onnut knecht,
Prince, mijn Godt rechtveerdigh,
Dat ick den wegh volheerdigh
Mach gaen oprecht en goet,
Door uwen geest my doch geleydt,
Tot lof uwes naems weerdigh,
I.H. Pos.
|
|