Gedichten. Deel 2

[p. 445]

Joan Kalvyn.

O Schrandere Kalvyn, 't ruim aerdryk door bekent,
En al te trots genoemt de trotste en snootste ketter,
Gy staeft, als kerk by kerk, uw zeggen met Godts letter;
Maer och! de werelt beeft als zich de Hemel went.
Wat was 'er bloet gespaert, en twist noit aengeheven
Waer 't oude godtspadt recht en 't nieuwe wech gebleven!