Gedichten. Deel 2

[p. 335]^origineel

Aen den weledelen heer Gaspar Rudolf van Kinschot,
Na zynen redentwist over de schaking der maegden, tot Dokter der beide Rechten in de hooge school van Leide verklaert.

Zoo zien wy dan op deez' verheugden tyt,
O Kinschot, uw verstant en lettervlyt,
Na 't winnen van een' strengen redenstryt,

Met roem betalen.

Astrea loont, sneeuwit en mildt van hant,
Uw' yver met veel schooner gloripant
Dan eenigh helt in 't Isthmisch worstelzant

Oit kon behalen.

De wetenschap braveert gewelt en kracht.
Hy handelt wys, die naer de wysheit tracht
Wiens oefening het menschelyk geslacht

Behoet voor 't sneven.

De kennis en het nut der billykheit,
Die troonen schoort, en koopre gronden leit
Daer 't heil op steunt, zyn waert in majesteit

By ons te leven.

[p. 336]^origineel

 

Hoe zonk al 't ruim der werelt in verdriet

 

En ongeval toen Themis haer verliet,

 

Daer 't lachend gout verkeerde, op 's lots onthiet,

 

In roestigh yzer!

 

Als 't heiligh recht bezwykt voor list en arg

 

Stygt uit de hel de rampspoet zonder merg,

 

En 't gryze hair des vluggen tyts te berg,

 

Van schrik nogh gryzer.

 

Doch waer Astré heur zwaert en weegschael houdt,

 

En 't recht aen deugt en wysheit is betrout

 

Wort stadt en lant en zee met rust gebouwt

 

Naer gulde wetten.

 

Gy Kinschot, vint en wint een heerlyk lot,

 

Een' eernaem die door geenen tyt verrot,

 

Maer zich by 't schilt uws eedlen stambooms tot

 

's Lants nut wil zetten.

 

Geluk! pryswaerde en wakkre Jongeling,

 

Met palm geëert in Pallas oefenkring.

 

Myn Duitsche lier, al valt haer klank gering,

 

Voorspelt u zegen.

 

Uw avontuur zy dwaes noch blint noch doof:

 

Een jonge maegt vergelde uw boekgesloof,

 

Een schoone maegt, maer door geen' Maegderoof

 

By u verkregen.