Gedichten. Deel 2

[p. 267]^origineel

Ter Bruilofte van Adriaen Boitet en Katharina de Valk.

Quist langer dagh noch uur met smeên van bruiloftdichten
Of wufte minnetael, sprak Pallas lest tot my:
Maer Venus en Neptuin verschenen, zy aen zy,
In myne lettercel, en deên Minerva zwichten.

Hun rede kost myn lier tot huwlyxmaet verplichten.

Eer, zei hy, hem die in myn waterheerschappy
Langs berg en dalen reisde; en Cypris: eer ook vry
Haer, wiens gelaet tot zich trekt zoo veel aengezigten.

Dat dan, o zaligh Paer, uw wederzydsche min

Volduure tot de doot, na dit gewenscht begin.
Boitet omhelze lang de zuivre Katharine.

Dat ook het helder licht van Hymens fakkelvlam

Met stralen van geluk dit echtverbont beschyne.
Zoo strekke spruit op spruit ten luister van uw' stam.

MDCCXXIII.