Gedichten. Deel 1
(1722)–H.K. Poot–
Auteursrechtvrij
[pagina *2r]
| |
[pagina *4r]
| |
Opdragt aen den heere Mr. Adriaen Swalmius,
Myn Dichtheldin treet ruim zoo fier,
En heeft met minder leets te stryden
Nu zy haer' zang en citerzwier
Den braven SWALMIUS magh wyden,
Die, eêl van hart en mildt van gunst,
En zoet op vlugge dichtersvonden,
Strekt een Mecenas voor de kunst,
Aen zyn gulhartigheit verbonden.
Myn boek wort van geen' haet belaegt
Nu 't zulk een' naem op 't voorhooft draegt.
| |
[pagina *4v]
| |
't Aelout en wydtbekent geslacht
Van SWALMIUS munt uit in glori,
En maekt zich waert te zyn gedacht
In fenixdicht en kerkhistori.
Het zocht en vondt voor langen tyt
Oprechten prys langs hooge wegen.
Gelukkigh hy, wiens lettervlyt
Een trou beschermheer heeft verkregen.
Gelukkigh ik, die rust vernam,
Beschaduwt van zoo waert een' stam.
'k Heb reê naer Febus tempelzael
Meer offergaven afgevaerdigt
Omdat der braven roem en prael
Myn rym te lezen zich gewaerdigt,
En eens den boog der zorge ontspant,
Der zorge, dagh op dagh gedragen
Voor Themis stoel, tot heil van lant
En stadt, die van 's Helts deugt gewagen.
Hy zie met blyschap waer myn dicht
Bezwyke of stae of streele of sticht.
| |
[pagina **1r]
| |
De voorzang toont myn' laegen rang.
Hierna verschaf ik bybelstoffen,
Geboorte- en minne- en bruiloftzang.
'k Beklaeg de vroomen, fel getroffen
Van 's Doots alomgehaeten pyl.
Ik gun de nutte kunst haer' luister.
Myn mengeldicht verheft bywyl
De deugt en wysheit uit het duister.
Myn byschrift wenscht der braven naem
In stant te houden met hun faem.
Dit is de stof die ik bedacht
By ploeg en spa, op velt en akker.
Dit is het werk 't geen in den nacht
My dikwyls bezigh hield en wakker.
Zoo verre kon het Negental
Der kuische zustren my verrukken.
Nu vreest myn dicht geen ongeval
Noch rampen die de werelt drukken;
Hoewel 't niet haelt met zyne kunst
By SWALMIUS oprechte gunst.
| |
[pagina **1v]
| |
Beleefde Heer, ik wensch u toe
Een lang en altytvrolyk leven.
Uw heuscheit hou myn feil ten goê.
Uw wysheit leer my hooger streven.
My deert dat ik uw minzaemheit
Geen schooner vaerzen op kan dragen:
Doch yder kies met onderscheit
De bloemen myner lentedagen.
Voldoe ik u 'k heb 't wit geraekt,
Schoon Gnatho pryst, en Momus laekt.
H.K. POOT. |
|
