Zijnsvariaties, Verbovelden

[p. 24]

[p. 25]

Overspronggeluiden / minusmorfemen

1

Oude ruimte.

Hier & daar

nog enkele zelfontbrandingen.
(Ook in jou die smeulende angst ervoor.)

*

Rapsodische ingewandsmuziek

in een lange vreemde lus

vol stroomversnellingen en klankrijke cataracten.

En dan toch weer in het lijfelijke licht
van het lichaam - je thuis gaan voelen
in de oude leefruimte.

Het verleden

een donkertonige pedaalexercitie

van versterkte hartkloppen:

oversprongen de nieuwe oergeluiden.

Eronder de kalmerende eb & vloed van je bloed.

[p. 26]

[p. 27]

2

En dan groeit ook weer die benijdenswaardige leegte
van voor den beginne in je

met de eerste oversprongmetaforen,

de eerste toonkleuren.

En langzaam maar zeker

begin je mee te verkleuren in de stralen
van een subliminale binnenzon
die een vijfvinger-etude tokkelt

op je lichtgevoelige opperhuid.

*

En het is als na 40 dagen weer opduiken

uit een wit gat.

*

We leven reeds dagelijks in een toekomst

die achter ons ligt.

[p. 28]

[p. 29]

3

Alles is al gezegd en gezwegen.

Gods vrede alom.

Het finale dada van deze planeet;
het doldraaien van namen en memen.

*

Enkel minusmorfemen:

verbofagen.

* *

Een heel volk drijft voorbij als een wolk.
Een mens kan alleen iets aan het donker toevoegen:

zijn silhouet,

op zoek naar zijn voorvorm.

Het huidwitte silhouet van de zon rijst boven zichzelf uit.

Zevengesternte als nieuw zenuwgesternte

van louter knipperlichtrelaties.