Zijnsvariaties, Verbovelden(2018)–Sybren Polet– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 18] [p. 18] [pagina 19] [p. 19] Extremofielen Hier is de evolutie nog als het pantser van een gordeldier vol hiëroglyfen en zich vormende pictogrammen. En ál kruipend evolueer je mee in palimpsest na palimpsest, apocalyptisch en cryptisch tegelijk. * Een vreemd geluid verlaat je keel als dat van een onbekend dier, maar dat op het huilen van een eeuwenoude hond lijkt. In welk stadium van ontstaan ben je nu, jij de voorvorm van wat of wie? En ontwikkelt zich nu een heel nieuwe biologie? * En ja, je bevindt je nu op een speelveld van krijgslustige vegetaties, plus andere biotopen, bekende en onbekende. En dan al die domeinen krioelend van de extremofielen! Alle oude edenmentaliteit verdwenen. De enige rituelen nog van realiteiten die zich opnieuw realiseren. * En dan weer gevolgd door een neonatale depressie: als bij een ruimtereiziger die zijn vertrouwde heelal verlaat en overgaat in een neosfeer vol vreemde perspectieven zonder verdwijnpunten. [pagina 20] [p. 20] [pagina 21] [p. 21] Enkel nog de naklank van late dedakofone lamentaties en het morsegeluid van droge regen, plus het minimalistische geroffel van harde huigen op een strak gespannen gehemelte: hamertjes-zonder-meester. * * En het is als na 40 dagen weer opduiken uit een witzwart gat. Warme gevoelsgedachten vloeien langzaam toe. En ik, leunend tegen een manestraal, heb een reusachtige zin om te zinderen. Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
