Lady Godiva op scooter

[p. 22]

Puck in ‘een midzomernachtsdroom’ of Sociologie van de minnaar

Je werpt me soms een hand toe
voorbijsuizend in een voetganger
of ondeugend opduikend uit een boek.
Je rijdt door mij heen als een lachende auto
en ik merk het niet eens.
Werkelijk, je bedriegt mij
met mijzelf.

Dan speel ik voorzichtig een toneelspeler
die zich betrapt weet.
Door mijn vier ogen kijk je naar hem,
ernstig,
en ik steel een agent van politie voor je
om mij te vangen,
een fijne agent van moraal.
Je bent voor mij gemaakt als een bril;
je bent mijn eigen politieke partij,
mijn sociologie en mijn mythologie,
mijn natuurlijke taal en moraal.

Spreek je, woorden springen,
als officieren in de houding,
koop je iets, je koopt
de allerzotste droom
en je proclamaties, nooit op schrift gesteld,
doen alle ministers rinkelen van het lachen
omdat ze alleen voor mij waar zijn.

[p. 23]

 

Ik schud je woorden als waterdruppels af en

 

speel opnieuw een toneelspeler,

 

één die zich betrapt weet.

 

Door mijn vier ogen kijk je naar hem, - wantrouwend -

 

en opnieuw steel ik een agent van politie voor je

 

om mij te vangen.

 

Een fijne agent van moraal.

 

 

 

Kijk, zozeer bedrieg je mij

 

met mijzelf.