Donorwoorden

(2010)–Sybren Polet– rechtenstatus



[pagina 78]
Geen beelden voor Cora Lief denksel, werkelijker dan ooit. Je werpt vertederende schaduwen naar alle kanten, welhaast een rozet. En weer wandelen wij in elkaar, uit elkaar, in elkaar, momenten als vertraagde filmbeeldjes en toch levend heden. (Het onherroepelijke verleden komt later.) En wéér de ontdubbeling van mijzelf: ik enkel een eenzame handschaduw die vóór de avond onderdak zoekt in jou. Geruststellend adem je hem nieuwe levenslucht toe. Aahh... De tijd is gaan liggen, vlak naast je, als een hond die is moegespeeld. Op de tafel twee verstilde, gelijkop brandende kaarsen. En ik: Kom laten we elkander verbeelden. En zij: Nee, geen beelden. Alle beelden lokken toekomstig verleden uit.