Donorwoorden

[p. 74]

VII

[p. 76]

Zeezucht

Nieuw, klinkend spijkerschrift
in droog rimpelend water geschreven.

De vele stiltes en leegtes

als ronddrijvende schollen

die zich ál meer verenigen, wij terend - snelsnel -
op wat uit spleten en gleuven

naarboven borrelt.

Het beloofde land in zicht?

een ál meer vervluchtigend luchtschap?

Wat rest is de indroomwereld

van een verstekeling die zich indekt.

Voor zich een onafzienbare zee
zonder spiegelingen.

In hem

een mensgroot foetus dat zich verraadt.

Wat het verraadt is een verlangen naar zee.

Maar als hij over het water loopt

zinkt hij.