Donorwoorden

[p. 28]

Toevalligheden als noodzakelijkheden

Hier is niets wat het lijkt en alles lijkt
op wat het niet is, ook ik.

Tevredenheid als tegengif.

Daarom

wees even volledig plantaardig.

Groeien

is bloeien, verrukkelijk nutteloos.

De mens een even tot leven gekomen toeval.
Louter toevalligheden als noodzakelijkheden.
Onmogelijkheden die ook jou mogelijk maken.

Eenzaat met een verloren geheugen,

dat genadeloos op hem afkomt.

En het is als constant je overgrootmoeder bezwangeren
en nooit weten wie wie wordt en wanneer.

En een ogenblik later lijk je weer.