Donorwoorden

[p. 26]

Eindspelen

Op elke windhoek een Samaritaanse robot
met menselijke chips in zich.

Ik, zoon van miljoenen doden,
loop naast mij als een asielzoekende hond
die met zijn eigen weerspannige schaduw speelt.

Om ons ruïnes van rumoer.

Nakomelingen

overlevend in computermodellen
van een parallelgeschakeld Eden.

Alle horizon uitgewist.
Toeval beroofd van zijn zin.

Eindspelen.

*

Alles beweegt en jij, de spil, staat stil.

*

Eindspelen van de eindmens.