Donorwoorden

[p. 16]

Natuurgedicht

Verkeerde dageraad. Weerlichtvingers
in een snel stromende bovenbeek.

En het is

alsof hij ergens overheen hoopt

via een katapultsprong

als over een lichte dagelijkse zelfmoord,

hij, wedergeboren orang oetan.

Valavond. Opengebroken nachtwit.

Een vijftal sterren

valt neer in zijn achtertuin, schittert

nog even na.

Lokale etherwind waarin hij zweeft
over opdonkerende leefmaterie, wemelend

van onbestemde aanwezigheden.

En ineens wil iedereen (in hem)

met iedereen praten.

*

Als ochtendnevels drijven hier en daar over het land
getempereerde stemmingen.

Lichten op en doven.