Binnenstebuitenwereld

[p. 35]

V

[p. 36]

An die unsterbliche geliebte

Je bestaat bijna geheel uit ronde cijfers,
uit ronde cijfers en ronddolende codes.
Je bent voorspelbaar onvoorspelbaar.
En hoe mooi abstract is niet je lichaam

dat overal denkbaar is.

Jij, je lijkt ontsnapt aan een wereld van louter
fotomodellen, m/v, van pasgevormde
paspoppen, mannekino's, m/v, opgroeiende bébékino's.
Werkelijk alles aan je is verrukkelijk hypothetisch;
je laat constant naar je raden en je diepste gevoelens
zijn een publiek geheim.

En dan je vriendelijke abracadabra,

voor je abcdarius even reëel als je wensbeen.

Je telefoonstem,

zo helder als aanwezig, spreekt in zuivere
tegentonen, tientonen, marathontonen.
Je zacht pulserende ego omhult ons als een aura:

Ja, we trillen je graag.

De horizon, in je, verlegt zich dagelijks, uurlijks,
en het is of de wereld, van zichzelf vervreemd,
zich steeds weer herneemt met een schok.

En zie:

mildrose zandrozen en plastic zonnebloemen bloeien op,

veelkleurige nylonvlinders en zeveninsecten vleugelen rond

alom openspringende egelvruchten.

Je hart is een wekker die, nooit alarmerend,
permanent animeert. Tikkend, tik je
hooguit je tijd vooruit:

nooit is hier ooit tegelijk.

Zo gezien ben je verschrikkelijk onsterfelijk,
zo onsterfelijk dat ik uiteindelijk
mijn denkadem inhoud.

[p. 37]

 

Ik houd haar in tot ook jij

 

weer sterfelijk wordt, jij memon, in je heelal

 

van lichtpuntjes en tijdstippels,

 

sterf met mij.