Binnenstebuitenwereld

[p. 11]

Opperhond aant.

Vingerhoedjes aan zijn vingertoppen,

zo bevoelt hij de realiteit

en voelt zich -

(Niet dit - niet dit.) Niettemin

is vervuld van theoritische liefde. (Zelfs die

ontklede paspop, weet hij, heeft het koud.)

Uit de kazerne zijn de eerste dode

militairen vertrokken.

Maar hij blijft eeuwig achter: menselijke opperhond
als alias van het toevallige homoïde ras

(vol binnenblaf),

geruisloos voortbewegend

tussen twee willekeurige uiteinden:

levenslont brandend aan twee kanten.

✦

De wereld badend in het zich herhalende laatste licht.

Hij de eeuwige laatste mens.

✦

Help ik sterf uit!