Avatar. Avader

[p. 39]

Een gelukkig maiskevertje

Al die zwervende zenuwen

aan de keerzijde van het hemeltapijt.

In hem een gevoel van talloze

opgekrulde dimensies

die zich langzaam ontwinden.

Alle dingen staan constant op springen.

Maar zie, een gelukkig maiskevertje

stemt het middaguur vredelievend,

het lichtseint naar hartelust.

De lucht een opgelost geheugen.

En daar in de verte verschijnt nu:

een Individu.

.

(Alleen die politieagent herhaalt zich te vaak.)