Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten

[p. 119]

Rasterilluminatie

1

Drie seconden dikke duisternis,

geladen

met van die onzichtbare, misvormde aanwezigheden
als onderbelichte apocalyptische filmfiguren.

Het wachten is alleen op de dag

dat alle graven geopend zullen worden:

aan de onderzijde.

Het zal de tegenaarde nog zwaarder maken.

*

Dus tijd om een lichtere tijdruimte te kiezen

in een ander schedelheelal.

2

En dan plotseling weer een reeks 1-dimensionale
bliksemschichten, vlijmscherp, mentaal geladen
als langgerekte punten.

En weg /

Gevolgd door een even snel herstel:

alsof - even - niets gebeurd is.

Ja, alsof - even - het Niets gebeurd is.

Daarna weer het oude doen-alsof.

Puntgewijs daglicht.

Rasterilluminatie.

(Nooit te dicht op de rasterrealiteit,

evenmin te veraf.)

Het eeuwige zoeken naar de juiste opstelling,

afstelling, instelling.

*

[p. 120]

 

Pixelgevoelens. Tijdpixels.

 

Alle tijd denktijd. Indenktijd.

 

 

 

* *

 

 

 

Dus ook de eeuwen niet meer op elkaar laten volgen.