Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten

[p. 93]

Verwoorden

Verwoorden is als het toeval begraven
onder zijn vele mogelijkheden.

Zoekwoorden.

Echte raadsels vergroten zichzelf.

Zelfzoekwoorden.

De impliciete orde, die van de chaosmos.

*

De wens naar nieuwe protowoorden en voorvoelde realiteiten
is als horizontaal bungeejumpen,

zien als vóórzien

als het beklimmen van een Onzichtbare Berg

door

humane vacuümgeesten en doorzichtige mensen.

*

En voor het eerst zien we iets

waar niets aan voorafgaat.

Heel lichte gedachten die nog lang blijven hangen
boven een onafzienbaar morfogeen veld,

wij wiegelend

in een hangmat van eierstrengen en navelstrengen.

*

Boven ons in ons bioheelal een gevleugelde fuga
die zich voortplant

als elkaar eindeloos inhalende ademhalingen.