De verlooren schildwacht

Vyftiende tooneel.

Lodewyk, Jan met de mond vol eeten.

Lodewyk.

 

Jan!

 

Is dat myn last volvoeren.

 

Hy heeft de bek noch vol, hy kan de tong niet roeren.

Jan, noch met de mond vol.

 

Waarachtig Heer, ik heb...

Lodewyk.

 

Eet maar de mond eerst leeg.

 

Hy zoud veel beter doen indien hy zo lang zweeg,

 

Hy stikt schier, wel wat heeft hy in de bek gestooken?

Jan.

 

Die Pedagoog alleen heeft Izabel gesprooken.

 

Vrees niet myn Heer, dat hy iet tegens d'eerbaarheid,

 

Of tot u nadeel, aan jou zuster heeft gezeid.

Lodewyk.

 

Myn streng gebod, was, haar geen mensch te laaten spreeken.

Jan.

 

Heeft zy een mensch gezien, wild my de beenen breeken.

Lodewyk.

 

Is dan die Heer geen mensch?

[p. 27]

Jan.

 

Ik meen een mensch, die haar

 

Verleiden zou myn Heer, al 't geen ik zeg is waar;

 

Indien my deeze zaak maar wel wild distugeren;

 

Een mensch, dat is....

Lodewyk.

 

't Is wel, ik zal het revengeeren.

 

Schel aan.

Jan, gescheld hebbende.

 

De Juffrouw zei, dat jy haar zelf dien Heer

 

Had aangepreezen, tot versterking van haar eer.

Lodewyk.

 

Ik aangepreezen! maar wat 's dit. zy doet niet open.

Izabel, in 't venster tegen Leander.

 

Ach 't is myn Broeder! 'k vrees...

Leander.

 

Ik kan hem niet ontloopen;

 

De deur van 't achter huis, viel onverwacht in 't slot.

Lodewyk.

 

Noch, noch doed zy niet op. 'k geloof zy met my spot,

 

Of heefze een vryer!

Jan.

 

Wild haar eer zo niet bevlekken,

 

Verzekerd van haar deugd, wil ik haar borg verstrekken.

 

Zy is zo kuis.... zo kuis.... indien zy wierd gewaar,

 

Dat eenig mensch het oog geworpen had op haar,

 

Zy sloot zich op, en kwam in jaaren en in daagen

 

Niet buiten haar vertrek, ik heb haar hooren klaagen...

Lodewyk, schellende.

 

Zo zy...