Evangelische leeuwerck

Een ander.

Wijse: vanitas vanitatum. Ydelheyt der ydelheden.

O Mensch, past op Godts Geboden:
Weest

[p. 120]

 

 

gehoorsaem totter dood.

 

Laet u haer verdiensten nooden,

 

Die voorwaer zijn wonder groot.

 

Soo Christus seyt: Gehoorsaemheyt

 

Gaet boven Offerhand';

 

Want daer vereysch – Men beesten vleysch,

 

Hier d' eygen wil ten brand.

 

 

 

Siet hier Petrum eens by nachte

 

Visschen naer sijn eygen wil:

 

Nochtans hy niet en betrachte,

 

Schoon den nacht bequaem en stil.

 

Maer als hy 't net Had uytgeset

 

Maer eens naer Jesus Woort:

 

Is dese beurt, Dat haest gescheurt,

 

Soo veel visch brochte 't voort.

 

Maer

 

 

 

Doen sprack Jesus: wilt niet vreesen,

 

Ghy sult menschen-visschers zyn.

 

Siet wat kracht 't gehoorsaem wesen

 

Heeft voor Godt, in daedt en schyn!

 

Sy lieten 't al Hier in dit dal,

[p. 121]

 

En volghden Jesum naer.

 

Dus mensch, verlaet Oock wil en daet,

 

Neemt Godts geboden waer.

 

Sy

 

 

 

Jesu, tot wien, met groot wonder,

 

Petrus sprack vol needrigheyt:

 

Gaet van my ick ben een sond'er,

 

Leert my onderdanigheyt,

 

Dat ick daer by Ootmoedigh zy,

 

En doe wat ghy gebiedt:

 

Op dat ick erf, Na mijn versterf,

 

Dat hier noyt oogh en siet.

 

Dat