Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Gedicht,

Om een saligh eynde, om te leesen, en kan oock op den 12. Ps. werden gesongen. Doet ons bystant. Of, Op de stemme van Maldegom.

Myn leven sloopt en ylt sich na het eynde,
Mijn tijd eylaes! verstuyft gelijck de wind:
Mijn tijdt is kort, en 't leven vol ellende,
En ick blijf steets! door 't uytterlijck verblint.

2. Mijn sond is groot, en weynigh zijn mijn dagen,

Die ick in waen en ydelheyt verslijt:
In 't goede slof, in 't quade laes behagen,
Om dat ick my niet na u Wetten quijtt'.

3. Leer my verstaen, dat alles heeft sijn mate,

En dat mijn tijd vervlieght gelijck een spoel:
En dat ick ben een Pelgrim op der strate,
Een Vreemdelingh, in al dit woest gewoel.

4. 't Is hier geen stad om eeuwighlijck te woonen,

Ick soeck alleen een beter heerlijckheyt,
Die overtreft de Koninghlijcke kroonen,
Daer God gevyert wort in sijn Majesteyt.

5. Wat raed o Heer! hoe sal ick daer verschijnen,

Waer vleesch en geest voert een soo harde strijd?
Het vleesch by na den geest doet angstigh quijnen,
Dat door geweld, het goede zaet verbijt.

6. Ontset ghy my, soo kan ick overwinnen,

Of anders struyckt en slibbert mijne voet:

[p. 221]

 

Schoon reden wil, soo striblen doch de sinnen,

 

En door dees kamp, soo wanckelt mijn gemoed.

 

7. Drijf uyt mijn hert, de ydelheyt en lusten,

 

En vestigh my in u gerechtigheyt:

 

Laet mijn ziel, sich in u woord verlusten,

 

In hoop en liefd en ware heyligheyt.

 

8. Ey laet mijn ziel sich baden in u wonden,

 

Dat ick verschijn in 't Heyligh Paradijs:

 

Delgh uyt ons quaed, den hand-schrift onser sonden,

 

Op dat ick singh in eeuwigheyt u prijs.

 

9. Ghy zijt alleen d'opstandingh en het leven:

 

Wie u gelooft, die leeft schoon of hy sterft.

 

Ghy kond alleen de ware ruste geven.

 

Wel saligh die dit ware goed be-erft.

 

10. Om dat het gaet ter werreld langhs soo droever,

 

Soo jancken wy na 't rechte Vaderland:

 

Wy staen alree en wachten op den oever,

 

Van 't woeste Meyr, dat ghy ons reyckt de hand.

 

11. Reyckt ons de hand, en treckt ons op na boven,

 

Waer 't sterflijck lijf treckt aen d'onsterflijckheyt,

 

Laet niet het graf my eeuwighlijck verdoven,

 

Maer dat ick schouw der Englen heerlijckheyt.

 

12. Ghy zijt de poort, waer door ick gae ter feeste,

 

O Christe! cier my met u Bruylofts kleed:

 

Op dat ick reyn en blijdelijck van Geeste,

 

Door dit vermaeck, wat Werrelts is, vergeet.

 

13. Laet my op 't laetst, dit vrolijck woort aenhooren:

 

Kom saligh Mensch! be-erf uws Vaders Rijck,

 

Van aenvangh aen, bereyt en uytverkooren:

 

Gaet in de vreughd uws Heeren eeuwighlijck.