Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Om vergifnisse der Sonden.

Op de wijse van C. V. Mander.
Stemme: Maer aerd als goud, meer quaed als goede Menschen.
Of op dese nieuwe Wijs.

ICk koomt tot u met sware last ge-laden,
Mijn sond ey-laes! die druckt my na den grond:
Ach Hee-re laet mijn ziel in u sich baden,
Die nu by-na leyt tot-ter dood verwond.
Mijn hert is flauw,
En 't aengesicht derf nauw,
Haer oogen nae dien schoonen He-mel slaen.
Om dat my pranght 't geweten, en my tuyght,

[p. 200]

 

 

Dat ick, o Godt! heb tegen u misdaen:

 

Dies mijn gemoed sich needrigh voor u buyght.

 

 

 

2. Ghy wilt dan Heer! niet met u Dienaer treden,

 

In u gerecht, noch straffen nae u Wet?

 

Wie kan bestaen? wie souder geven reeden,

 

Als ghy op 't strenghst u oordeel voor ons set?

 

Wy treeden dan,

 

Op uwe goedheyt an,

 

En weten dat de straf u haest berouwt:

 

En dat ghy zijt een Vader die terstont,

 

Sijn roe verbreeckt, aen die op u vertrouwt,

 

Besprenght daerom met Ysop onse wond'.

 

3. Schoon dat de sond ons hayren gaet te boven,

 

En is soo root als 't hooghste Carmozijn:

 

Soo sullen wy van u niet zijn verschoven,

 

Maer door u gonst, soo wil als wolle zijn:

 

Dan u genae,

 

Blinckt altijdt vroegh en spae:

 

Ja wijder als de aerd van d'Hemel staet,

 

Ja wijder als het Westen van het Oost,

 

Streckt uwe liefd, die nimmermeer vergaet,

 

Want ghy zijt ons een toeverlaet en troost.

 

4. Ghy hebt dit woord als met een eed geswooren,

 

Dat ghy niet wilt des armen Sondaers dood:

 

Maer dat hy leef: noch 't Schaepken blijf verlooren,

 

Om dat ghy noyt den Sondaer van u stoot.

 

Wanneer hy karmt,

 

Ghy vriendelijck om-armt:

 

Als slechts 't berouw uyt reynder herten spruyt,

 

Dan werpt ghy wegh sijn' sonden in de Zee,

 

Gedencktse niet, jae delghtse gantschlijck uyt,

 

Ja 't onreyn hert wort witter als een snee.

 

‘5. Wilt ons dan Heer een heyligh kleed aen trecken,

[p. 201]

 

‘Een rock des Heyls en vol gerechtigheyt:

 

‘Wilt dan u geest steets in ons hert verwecken,

 

‘Dat wy betreen 't pad uwer heyligheyt.

 

‘Ghy sandt u Soon,

 

‘Die sich voor ons liet doon,

 

‘Op datter niemand doch verlooren gae,

 

‘Van die in hem en in sijn woord gelooft.

 

‘Wy smeecken Heer! en bidden om genae,

 

‘Dat ons Geloof noch licht niet werd verdooft.